Meçhule giden bir yolda bekliyorum
Ne beklediğimi bilmeden
Ne istediğimi...
Oysa hayat ne de erken öğretmişti
Eşit diye gördüğüm terazinin,
Sol kefesinin hep boş olduğunu.
Ve ben kumdan kale gibi
Dağılıyorum her fırtınada.
Her yıkımın sarsıntısına destanlar yazıyorum.
Fırtınaların, kasırgaların ortasında ,
Bir başıma bir ben.
Gemim alabora