Alışkanlıklarımızı terk ettiğimiz de ona dair gördüğümüz her şeyi ve herkesi öteki kabul ederiz. Değer yargılarının yıkımı bu süreçte kaçınılmaz gerçeğimizdir artık, yeni alışkanlıklar edinilmiş yeni değerlere bağlılık esas kılınmıştır, belki de bir sonraki alışkanlığımız başkasının ötekileştirdiği davranışıdır.
"İnsanı yalnız bir illet öldürür: Sıkıntı.
Öteki hastalıklar bunun vücuttaki çeşitli görünüşleridir."
Peyami Safa
"Bu dünyada gülmedim öteki dünyada şansımı deneyeceğim. Yokluğum öyle kolay fark edilmez zaten . Kendinize iyi bakın..."
hiçbir yere ait olmamayı şöyle anlatmıştı sartre: “iki kent arasındayım, biri bilmiyor beni, öteki artık tanımıyor.” bunun ne demek olduğunu, evi yol olanlar bilir.
Güzel bir öteki kızıydın sen
Yanlış diyarlarda gezen
Hiç bir suçun yoktu elbet
Budur sana verilen
Var edilen yalan gerçeklikler
Dolduramazsın içindeki boşluğu
Yok edemezsin hüznü
İçinde bir yerlerde tırmalayacak
Kendinden olan gerçeklikler
Şu da var ki daha üzücü
Bilemeyeceksin içindekini
Hep sanacaksın ki bu bir acı
Aslında var olmanın temeli
Kendine dönmektir gayesi
Belki yokoluş yakaladığında seni
Hala bilemeyeceksin kendini
Bir boşluk hissi gidecek seninle
Yarım kalmış sevda gibi
Tunebuni
Oruç Aruoba
En son, en kalın odunu yakarsın.
Deniz'in taşıdıklarını da kesip kesip yakmıştın, o birzamanların şimdi uzakta kalmış ocağında —ne kalır ki, geriye?...
Ateşinin dumanını da biriktirirsin——
Herşeyden önce unutmaman gereken,
ateşinin hiçbirzaman tek bir düzeyde yanmadığıdır :
ateşin, ya harlanma içinde ya da sönme içindedir —
ya yükseliş,
Sana yazdığım şiiri saklarım bir sır gibi
Mülteci gibi içinde taşıdığın kendini
Bilince çıkardığın günde
Yaş aldığın şehrin gecekondu mahallesinde
Ağlamaklı bir öteki bebeğin dilinde
Bulacaksın yaşlar içerisinde
Tunebuni