Tanıdığım biri öldü. Ölüm ilanını okurken şöyle düşündüm: Güçleri veya katılıkları sebebiyle korktuğumuz insanlar vardır; yine hikmetleri veya farklı türden bir üstünlükleri sebebiyle saygı duyduğumuz, faziletleri sebebiyle beğendiğimiz ve nihayet iyi huylulukları sebebiyle sevdiğimiz insanlar vardır. öldükleri zaman, hakiki bir hüzünle ve telafi edilemez bir kayıp hissiyle hatırladığımız tek kişi sonuncusudur. Bana göre bu, sadece sevgi ve iyi huyluluğun zamana ve unutulmaya diğer her şeyden daha çok direnen ve ölüm dahil hiçbir şeyin sorgulayamadığı değerler olduğunun daimi bir delili durumundadır. Bir anlamda sevgi ve iyi huyluluk insani ölümsüzlüğü isbatlar.
Aliya İzzetbegoviç ||Özgürlüğe kaçışım