Aliya'yı daha çok sevdiğim, daha çok tanıdığım ve daha çok anlamaya çalıştığım bir sürecin eşiği oldu bu eser benim için. Ne denli çok yönlü bir yapısı olduğuna, isabetli tespitleriyle çağa meydan okuduğuna bu yüzyılda şahit oldum.
Cezaevinde yazdığı notlarından oluşan bu kitap aracılığıyla kendi kendime yaşamda bahaneye yer olmadığını anlattım. Hapiste bile boş durmamış, direnmiş, mücadele etmiş bir ruhu canlı tutuşu, bana belirsiz bir yolda meşale oldu adeta.
Bazı konular hakkında hiç tahmin etmediğim görüşlerini öğrendim. Anlamaya, anlamlandırmaya çalıştım. Bazen hayran kaldım görüşlerine ve bunu ifade edişine, bazense eleştirel yaklaştım.
Hasılı, Aliya İzzetbegoviç okunmalı. "Kafa açar" derler ya. O cinsten bir düşünür kendisi. Tarihin yahut gündemin bakir kalmış yönlerini ele alıp öyle değerlendirmeler yapıyor ki, hayran kalmamak elde değil.
