Ali Nakkaşzâde'den
Kumandan
Mücerret bir fikrin peşinde adam,
Dere-tepe yolda dümdüz giderken;
Bir ferman duyuldu, tamamdır, idam!
Alnında bir yazı: Bu hüküm erken.
Ve sürdü atını yalnız Kumandan,
Hücre hücre ışık doğurdu duvar.
Karanlık içinde bir nûrlu şamdan,
Tek kişilik mezarda aydınlık civar.
Kelepçe tutar mı ince düşünce,
Tefekkür çarmıha hiç gerilir mi?
İsyana durmaz mı harflerle hece,
Batar mı mânâya seyreden gemi?
Ali Nakkaşzâde / Ankara, Temmuz 2018
BENİM
Dünyaya geldim geleli bin bir dert
Bırakmaz yapıştı yakama benim
Ne karalı talihim varmış kötü
Bir gün güldürmedi yüzümü benim
Sılamdan ayırdı yardan ayırdı
Yetmedi canımı tenden ayırdı
Ölüp kurtulayım dedim koymadı
Ferman vermez kader ölüme benim
Yoruldum düşünüp hayal kurmaktan
Kendim değil el yarası sarmaktan
Bir umut peşinde koşup durmaktan
Kalmadı dizimde dermanım benim
Boşuna kendini yeme dert çekme
Dilde olan kalsın ele söyleme
İbrahimim yeter çok sitem etme
Kalmadı dilimde kelamım benim
Edep illa edep derken erenler
Özü bilmeyenler adem olamaz
Ele dile bele yolu sürenler
Erkansız secdeyi cemde kılamaz
Yaratanın kulu kem sürmez dile
Hakka ulaşmanın yolu el ele
İncinse de gönül dokunmaz güle
Cemil Meriç: “Kadın Başkası İçin Yaşadıkça Mutludur”
.
.
.
Kadın Ruhunun Anahtarı, Merkezinin Kendi Dışında Oluşu
Ne lüzum var inkâra: Erkek başka, kadın başka.. Herkesin bildiği vücut ve ruh farkları bir yana, kadını erkekten ayıran önemli bir fark var.. Aşağı yukarı ötekilerin temeli bu fark. Kadın özgecidir (diğergam), merkezi kendi