Gidersen Yıkılır Bu Kent
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken
Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca
Sessizliği dinliyorum şimdi ve
Gidersen Yıkılır Bu Kent
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
Bir nehir gibi susarım yüzünün deltasında
Yanlış adresteydik, kimsesizdik belki
Sarışın bir şaşkınlık olurdu bütün ışıklar
Biz mi yalnızdık, durmadan yağmur yağardı
Üşür müydük nar çiçekleri ürpeririken
Gidersen kim sular fesleğenleri
Kuşlar nereye sığınır akşam olunca
Sessizliği dinliyorum şimdi
alper Gencer...
deli gibi uykum var Nermin
gözlerimi yumsam
mayınlar patlayacak çobanlarımda
kuzular geceye
kırık bir kaval gibi dizilecekler
elimden hiçbir şey gelmiyor inan
dünyasız kaldıkça böyle
aklıma seni düşürüyorum
Kelimeler kifayetsiz de nedir , kelimelerin anlatamadığı bir şey mi var , gerçi var , var ki anlatamıyorum , paylaşamıyorum, dolup taşıyorum , ruhum en özgür bi yandan bir balon gibi şişerken gardiyan gölgesinde…
Duygular menfaatlerin kölesi değil,çıkarları körelten en büyük gardiyan olmalıdır...
gelmedin ulan
gelmedin ulan
gelmedin
gardiyan ettin bizi bu gecelere
Hasan Hüseyin Korkmazgil
Soraya’yı Taşlamak…
(Bu gerçek yaşam öyküsü 2008 yılında beyaz perdeye " Soraya'yı Taşlamak " adıyla aktarılır.)
13 yaşındaki İranlı Soraya, küçük suçlardan sabıkalı 20 yaşındaki Ghorban Ali ile evlendirilir.
Filmini mutlaka izlemeniz gerek.
Aşagıdaki de Soraya ait tek orjinal fotografıdır.
23 yıl süren evliliğinde yedi çocuğu
Darıldım Darıldım...
Darıldım darıldım ben sana canım
Böyle mi olacaktı
Vuruldum vuruldum ben sana canım
Böyle mi olacaktı
Mapusane içinde minderim yere düştü
Minderim yere düştü
Yav bu ne haldır öldüm yedi yıldır
Tasalanma ey gardiyan! Zindanı açık bırak gör halimi, etimle, kemiğimle bağlanmışım bu kör yere!
Rehabilite edilmek ve yapılan hareketlerin insanî yaşam formlarının düzenlenmesi yerine tehlikeye gebe hareketler uygulanıyordu üzerlerimizde... bir mahkûm hak etmediği biçimde eziliyor, bir diğeri ise hak ettiği cezanın daha azıyla yargılanıyordu. Toplumun ekseriyeti tarafından yadırganan ve hiçe sayılmayacak, azımsanmayacak kadar tehlikeli hareketler; buralarda gardiyan uygulamaları olarak önümüzde ışıklarını çakıyordu gözlerimize. İnsanlık hürriyeti, fikir ve düşünce ise her daima hiçe sayılan, insanları sloganlarla suistimal etmeye çalışılan mevzuu idi. Evet, tümüne baktığınız zaman, dışarı ve içeri; sıhhatli ve yaşama önem veren insanlar için gerçek problem ve köhnemiş yapıyı oluşturmakla kalmıyor, acının tüm hatlarını herkese eşit payda bölüştürüyordu... Aslında bütün hepsi, bir milletin insanlarına nasıl davrandığına dair ufak ipuçları veriyordu; lakin içerideki birçokları, aklın hiçbir zerresinin alamayacağı derecede ahmaklık ve tutarsızlık barındırıyordu. Korkuyordum, karanlık ve paslı demirlerden değil... kendini bilmez bu insanlardan!