İnsanın zaman zaman yaraları ile tuhaf bir ilişkisi oluyor: Bitsin istiyoruz, kabuk bağlıyor mesela fakat kaşımaya devam ediyoruz. Bilerek. Ne tuhaf. Afşar Timuçin, "İyileşen yaraya ikide bir dokunmanın ne anlamı var?" diye bu yüzden sitem eder. Bu eziyeti ne kendimize ne bir başkasına yapmalı sevgili okur. Yaralar yaşandığıyla kalmalı.
12 ay ilkbahar olmaz.
Bazen kış ta güzeldir.
Yazın sıcağı da.
Sonbaharın hüznü de.
Hayata anlamlar katar her mevsim .
Her yaşanılan şeyler.
İnsan bu farklı yüklemelerle
Olgunlaşır.
Arkadaşlar!
Pazartesi yazımdan bir kesit paylaşıyorum…
Zihin açıcı okumalar…
*
AREFE GÜNLERİ, ANNELERİN GÜNLERİDİR
Arefe günleri, annelerin günleridir. Sadece annelere özeldir.
Bayram günleri bütün ailenin, özellikle de çocukların, elbette ki.
Arefe günü, bir ışık dolar eve, her tarafa, her yere: Anneden yansıyan ışıktır bu.
Arefe günü,
Oysa her mevsim ayrı güzeldir
Herkes o mucizevi günü bekliyor, sihirli bir değnek değicek ve hep mutlu olucaz.
Birlikte Şiiri
Yokuş çık, bayır in,
Neresinde olursan ol yaşamın,
Her mevsim başka mevsimlerle güzeldir..
Yalnızsın, bakarsın ki acıdan;
Burkula burkula uyuşmuş için,
Sevmeyi sevilmeyi boşlar olmuşsun,
Sonra umulmadık bir sancıdan,
Bir güneş doğmuş yüreğinde
Geliyor ışıktan ordularla..
Mehmet Salihoğlu