Ey denizleri kıyısında umuda doyduğum, her adımımda asırlık yaşamları hatırımda canlandıran İstanbul.. Ey aşkı öğretenim, derin sevgilerin pınarı..Etimizi derisinden ayırırcasına nasıl da söküp aldılar ne varsa içimizde güzellikten yana. Ağlıyorsun ve anlıyorum yitip gidenlerimizi..Ne bir sevda bıraktılar bende ne de umuttan yana acınacak bir zerre. Ne bir mavi gökyüzü bıraktılar ne de huzura adanmış bir parça yeşil sende.. Tereddüt dahi etmeden indirdiler kalbimizin, tabiatımızın üzerine ihaneti. Göğsümüze vurdukları hançerlerin yarasını saramadık, öylece kanadık biz yıllarca..Ayrı düşürdüler bizi sarılamadık, iyileştiremedik sevdamızı. Üstümüzde kurumuş kanımızdan aşikardır bir zamanlar bahar getiren saf sevdalar yaşadığımız ve cellatları için sevdanın, karşı konulmaz bir cazibedir hala içimizde tüten sevda külleri…. ~~~Fatma Mertoğlu
Tanıyorum Seni Kadın
Tanıyorum seni kadın hem de Adem'den değil Adam"dan beri...
Kimi zaman kalbinde Lilit'in yıkıcı ihtirası, dilinde Züleyha'nın aşktan sebep kendine dönen iftirası saklı...
Endamın; Aşıklar Piri Mem'e zindan olmuş Zine'den, erdemin ilahi lütuf sunulmuş olan; iffet timsali Meryem'den geliyor...
Tanıyorum seni kadın, hem de Kalu Bela'dan beri...
Bir yanın Firavun'a teslim olmayan Maşita kadar anaç, bir yanın Hamza'nin katili Hind kadar vahşi...
Kimi zaman bir Azize, kimi zaman ilahi bir mucize, kimi zaman çekilmez bir ceza ve kimi zaman da şarap ile ziyan olmuş meze gibisin...
Bir yanın Mecnun eyleyen umarsız Leyla, bir yanın arzı ve arşı yutmuş bir Kerbela ve küçük bir tebessümün bile o Kerbela'da eşsiz bir vaha..
Tanıyorum seni kadın hem de insandan ziyade, mayası olan o çamurdan beri...
Turabına Cennet serilmiş, ızdırabına Cehennem aht edilmiş.
Sen Amine ve Zübeyde kadar ana, sen hem Hatice hem de Asiye kadar avrat, sen Yusuf'lara zindan, Yunus'lara beraat, Süleyman'lara bile berat, kimine vicdan ve imkan, kimine intikam kıvamında imtihansın...
Tanıyorum seni kadın; hem de kedimi tanıdığımdan beri...
Sen bazen baştan ayağa şehvet, bazen zerreden kurreye şefkat ve bazen de her şeraitte karşı konulmaz bir şeriatsın...
Sen hem hayat ve memat, hem de aşk yolunda en zorlu Sırat'sın. Tanıyorum seni kadın....
Kays Mahfi
İşte benim gıdam. Gün sonunda zihnimi tatmin edici bir şey okudum neyse ki.
Aşk var elbette - ki kendime sık sık soruyorum: Her şeyi anladığımızda, her şeyi dibine kadar gördüğümüzde nasıl oluyor da buna rağmen hâlâ abayı yakabiliyoruz? Yine de çıkageliyor işte. Hayatta gerçek ve ilginç olan da bu. Bu düşünceyi iyimser bir dokunuşla sonlandırmak istiyorum: Hayat gerçekten ilginç ve çekici, çünkü her şeyden öte hiçbir anlamı yok. Bu konuda hep şu örneği veririm: Her şeyden mutlak olarak kuşku duyabiliriz, nihilist olduğumuzu iddia edebiliriz, yine de aptalın daniskası gibi âşık oluruz. Tutkuya dair teorik bir imkânsızlık bu ama gerçek hayat sürekli oyunu bozuyor; hayatın su götürmez, karşı konulmaz belli bir cazibesi var. Acı çekiyoruz, acılara gülüyoruz, istediğimizi yapıyoruz ama bu temel çelişki belki de nihayetinde hayatı yaşamaya değer kılan şey...
E.M.Cioran
Şem’ ü Pervâne
Bu hikaye, Şem (Mum) ile O’na kör kütük aşık olan Pervane’nin (Kelebek) hikayesidir. Özellikle yazın her akşam gözlerimizin önünde aşklarını yaşarlar. Her gece bir aşık, sevgilisine olan tutkusu için kendini sevgilinin ışığına bırakarak ruhunu teslim eder. Hani şu avizelerin içinde biriken minik kelebekler varya, onlardan bahsediyorum. Kısacık
Şem’ ü Pervâne
Bu hikaye, Şem (Mum) ile O’na kör kütük aşık olan Pervane’nin (Kelebek) hikayesidir. Özellikle yazın her akşam gözlerimizin önünde aşklarını yaşarlar. Her gece bir aşık, sevgilisine olan tutkusu için kendini sevgilinin ışığına bırakarak ruhunu teslim eder. Hani şu avizelerin içinde biriken minik kelebekler varya, onlardan bahsediyorum. Kısacık
4 Mart Cuma 2022, yazarın kayboluş hikayesinden kesitler.
Bir hikaye. Yalnızca bir hikaye. Kayboluşun anlatıldığı bir hikaye. Saat dört civarı hevesle başladığım bu hikayeyi okumayı biraz buruk hislerle bitirdim. Satırlar yerini bomboş beyaz sayfalara bıraktıktan sonra telefonun ekranını kapatıp biraz düşündüm, böyle bir sevgi eşliğindeki kayboluşun ardından insan tekrar sevebilir mi? Kaybolduğu yolun