. . .
SÖZLERİN BÜYÜKLERİ, BÜYÜKLERİN SÖZLERİ
*******
(Allah dostlarının sözleri ve güzel halleri, birer manevî askerdir. Allah onlarla zayıf kalpleri kuvvetlendirir, maneviyatı bozuk olanları düzeltir. Mümin, onlarla destek
4 harf 1 ömür ♡
Arkadaş olduk
Karanlıkta kaldık
Şıngılı mıngılı pıs (ne demekse artık :D)
Çocukluğumun favori oyun tekerlemesi bu. Oynuyorum gülüyorum. Böyle böyle geçiyor zaman. :)
Dün sabah 10 civarı. Kahvaltı masası.
Anni, yarın anneler günü ne yapalım?
Sen kitabını oku, ben yemek yaparım (gülüyor, kahkahası meşhurdur) sonra kahve yaparsın içeriz. Kapanış
Olamadık
Eğer bir Tanrı varsa ve insanları görüyorsa bu kadar budala sürüsünü ben mi yarattım diye kahkaha atıyor olabilir.
Hayat beladan başka bir şey değildir. İnsanlar belanın ta kendisidir!
Dünyayı bir oda olarak varsayalım. Dışına çıkıp penceresinden bakalım. Hepimiz yok olmaya mahkumuz ve hiçiz... peki bu vahşet neden? Doğamız gereki vahşiyiz kana susamış caniyiz ama bu kadarı yeter!
Mavi gökyüzü altında karanlıkta Yaşar olduk. Cebimize kağıt parçaları girdi, kibirle dolduk. Vücudunu sergileyene alkış tuttuk, sanatını yapana yüz çevirir olduk. Bilimi geride tutup, cahilliğe ilerler olduk. İnsanların birbirini katletmesini seyreder olduk. Toplu katliamlara savaş denildi, topla tüfekle gidildi gururla dolduk. Ormanlarımız yok edildi oksijensiz kaldık, yerine dikilen taş yığınlarına sevinir olduk. Her gün sayısız kadın öldü unutur olduk. Hayvanlara uçkur çözüldü göz yumar olduk. Çoçukların oyuncak bebekleri ellerinden alınıp, karınlarına çoçuk konuldu susar olduk...
Ah biz her şeyi olduk insan olamadık.😔
Arzu Aytan
mü’minlerin annesinden “En Sevgiliyi” dinleyelim.
Aziz kardeşlerim herkes sevgiliyi anlatır. Ama leylaya mecnunun gözü ile bakmayanlar onda bir şey göremezler.
Sözlerine “Aişe binti Ebubekir Habibetü Habîbullah” (Ebubekir Kızı Aişe, Habibullahın Sevgilisi) diye başlayan mü’minlerin annesinden “En Sevgiliyi” dinleyelim. [1]
“Yusuf’u gördüklerinde bu bir melektir diyen kadınlar, Benim efendimi
çok fazla gülmem. zaten gülecek çok şey de yok. hele kahkaha atmayı oldum olası becerememişimdir. deneyince kendimi lynch'in elephant man'i gibi hissediyorum. yanımdaki insanların gülmesi yeter bana. simurgdan çıkıyoruz. zaten başka yere girdiğimiz de çıktığımız da pek görülmemiştir. sevgili chaplin’e bir türlü ihanet edememiş, niyetlensek bile ayaklarımız kendiliğinden bizi oraya götürmüştür. bol kahkahalı bir akşam. ben gülemediğim için yine storyteller rolündeyim. en azından yanımdaki güzel insanlara malzeme vererek. yürüyoruz. aynı yolu hep farklı düşünceyle yürüyoruz. o bina da aynı kalmıyor. kör karanlıkta kahkahalar patlatan vicdansız martılar var… keşke yalnız… neyse. ana dönmeliyim.
köpek nasıl sever? köpek nasıl bakar? işte ben de sana öyle bakıyorum kaleiçi… hele ki bir de biraz kahkaha, biraz da rakı varsa… o kadar yalnızım ki…neyse. ana dönmeliyim.
gündüz sefası derin uykuda. yol kenarında sokak sanatçıları…kulak kabartıyorum
"Durur durur insan aklıyla
Kendini vurur mu?
Vurur da ölmez mi insan
Haklıysan uyunur mu?"
ah o klarneti…neyse. ana dönmeliyim.
zaman kaplumbağanın sırtına biniyor burada. içim acıyor. gülüyorum. bu sefer kahkahalarla. melankoli bayramdır bilene. hoş geldin iki gözüm.