bir yerlerde, içimde bir yerlerde bir şeylerin kayıp gidişini hissediyorum. sabah çıkıp gece girdiğim yere ev demeye dilim varmıyor. bana nefretle bakan iki çift gözün ortasında bir şeyler için çırpınıyorum. o yemek masasının dağılışına kaçıncı şahit oluşum bu bilmiyorum. her seferinde çıkıp giden benken annem bu sefer babamı da alıp gitmiş. susuyorum. bir sigara yakıyorum. haddinden fazla ağrıyor başım. günlerin uykusuzluğu gözlerimi kan çanağına çeviriyor. bir şeyler yapıyorum, sırf kendimi meşgul etmek adına. insanlarla konuşuyor, hiçbir şey yokmuş gibi kahkaha atıyorum. ama olmuyor. susmuyor zihnimdeki sesler. her saniye başaramayacağımı söyleyen binbir tane sesin arasında ölüyor gibi hissediyorum. başım çatlıyor. iki-üç ilaç içip geçer diyorum. geçmiyor. geçmeyecek. biliyorum. susuyorum. aynaya bakıyorum. saçlarıma dokunuyorum, içimdeki hisleri bastırmaya çalışıyorum. düşünüyorum. haddinden çok düşünüyorum. bazen sahiden ölüyor gibi hissediyorum. bağırırken ve nefesim kesilirken, ağlarken ve nefesim kesilirken, titrerken ve eriyip giderken. her geçen gün daha da belirginleşen kaburgalarım acıyı simgeliyor bana. tenime dokunup iyileştirmek istiyorum kendimi, kendime yara olduğumu unutarak. ardından hatırlıyorum, elimi ateşe değmiş gibi çekiyorum. sızlayan parmak uçlarımla seviyorum çiçeklerimi. yara almış bedenimle sevmek istiyorum kendimi. ama ben o kadar güçlü olduğuma inanmıyorum. ölmeye yeten gücüm, yaşamaya yetmiyor. susuyorum. biraz çekilip köşeme izliyorum her şeyi. paketi bitiriyorum. hâlime kahkaha atıyorum. aynaya bak küçük kız, olmaktan korktuğun kişisin.
Sevebildigimiz kadar varız...
Seninle durulmayi seviyorum..
Zamanda kalmayı ve zamansız olmayı..
Seni seviyorum çünkü;
Çünkü lere seni sığdırmak istemiyorum.
Çocuk olmayı seviyorum mesela seninle,
En şeffaf halimle sana gelmeyi.
Ve çocuk olmanı seviyorum bende,
En şeffaf halini görmeyi.
Geceleri seviyorum en çok seninle
Acemice şair ediyorsun ya beni,
Tüm ustalara inat en yoğun duyguları ben yaşıyormusum gibi..
Gündüzleri seviyorum bir de;
Yoldan geçen otobüslere binip geliyorum sana hayalimde,
Bir gün batımında birleşiyor ellerimiz..
Çünkü uzak bitiyor gündüzden batan güneşe..
Sonra sabah gunesine dönüyoruz yüzümüzü denizin kokusunda,
Gözlerine vuran gün ışığını seviyorum o an,
Dudaklarının kenarındaki tebessümu öpüyorum..
Seninle simit yemeyi de seviyorum ben mesela,
Çayla simit gibi görüyorum ikimizi çünkü..
Kağıda dokulen susamlari topluyoruz tek tek
Ve soğumasın diye hızla içiyoruz ince bellideki çaylarımızı.
Seni seviyorum çünkü;
Yarına olan umudumsun,
Sevdiğim, sevgilimsin Adam..
İyi ki varsın. (Bir kayıp okur kişi)
Hızlı hayatlar, hızlı insanlar hep bir koşuşturma hep bir telaş...
Sabah uyandığımızda başlayan ve gün sonuna kadar hiç bitmeyen işler.
Hayatımız sürekli bir koşuşturma içinde geçiyor ve zaman kum taneleri gibi parmaklarımızın arasından kayıp gidiyor ne yazıkki!!
Her sabah doğan güneş
Bir sabah doğmaz oldu
Elleri ellerimden
Kayıp giden yıldız oldu
Gülünce ışık saçan
O gözler yaşla doldu
Ağlama, duymaz artık
Bi' varmış, bi' yok oldu
Sahip olmak ya da Olmak
Mala, mülke, şöhrete, insana, bilgiye "sahip olmak" demek, onları ele geçirmek, kendine mål etmek. onlara egemen olmak ve dilediğince kullanmak anlamına gelir. Ama bu maddesel sahip oluşların sonu yoktur. İnsan hiç bir za- man yeterince şeye sahip olamayacaktır. Çünkü maddesel olan, elle tutulan aldatıcı ve geçicidir. Bu nedenle
the last one,
İçimde koca bir boşluk var, tarifsiz ve anlamsız. Her sabah gözlerimi açtığımda, bu boşluğun içinde debeleniyorum. Yaşam denen bu oyunun bir parçası mıyım, yoksa sadece rastgele atılmış bir zar mıyım, bilemiyorum artık...
Düşlerim bir zamanlar yıldızlar gibiydi, parlıyordu gecenin karanlığında. Ama şimdi, o yıldızlar kayıp.
Gökyüzünde sadece
Birisini kayıp ettikten sonra, ona sarılma ihtiyacı hissettiğin bir an olur. Bu an belki ertesi sabah belki üç sene sonra gelir ama muhakkak gelir. İşte ben
öyle bir anda, sırtımı döndüm dünyaya herkes ordaydı sen yoktun. Herkesin çokluğu senin yokluğun kadar etmiyordu.
Unutuyoruz unutturuyor yaradan
Ağustos sıcağında ter boşanırcasına başından
Ocakta Soğuktan hisedilmez olunca ellerim
Seni hayal ederken gözlerim
Unutuyoruz unutturuyor yaradan
Efkar başında pervane gibi döndüğünde
Özlem her zerreme yayıldığında
Geceler sabah olmadığında beyhude