Sabitlenmiş gönderi
Artık hayatımda ki olaylarından sıkıldım. Her seferinde aynı hatalar yapmaya, aynı acıları hissetmeye başladım. Artık kendime acı çektirmek istemiyorum. Bu sefer kendimi seçiyorum.
Her fırsatta arkasını dönmeyecek kişileri seçebilmek gerçek bir özgürlük ve ben huzur kaynağını o zaman buluyor olacağım. İçimdeki sesi dinliyor, hangi yolda ilerlemek istediğimi biliyorum... Ve bu sefer, o sesi susturmayı reddediyorum.
Her ihtimale karşı arkamdan dönmeyecek kişileri seçmek istiyorum. Gerçek bir dostluk, samimiyet ve güven arıyorum. Artık yaralayıcı sözlere ve aldatıcı vaatlere kapalıyım.
Zamanın ve hayatın kıymetini biliyorum. Her anımda, her nefesimde değerimi hissetmek istiyorum. Bu nedenle, zamanımı gerçekten önemsediğim insanlarla, kendini ve beni seven sevgilerle dolduracağım. Hayatımın keyfini çıkararak kendimi bulacağım.
Kendimi bulmak, kendi değerimi fark etmek ve gerçek mutluluğun benden ayrılmaması dileğiyle. Bu yolculukta, zamanımdan ve enerjimden çalmaya çalışan her şeyi geride bırakarak ve sadece gerçekleştirmeye odaklanıyorum...
Birlikte doğdunuz ve sonsuza kadar birlikte olacaksınız.
Ölümün ak kanatları ömrünüzü dağıtıp savurduğunda birlikte olacaksınız.
Evet, Tanrı'nın sessiz belleğinde bile birlikte olacaksınız.
Fakat bırakın mesafeler olsun birlikteliğinizde.
Birakın dans etsin göklerin rüzgârları aranızda.
Birbirinizi sevin ama aşkı pranga eylemeyin:
Bırakın ruhlarınızın kıyıları arasında dalgalanan bir deniz olsun aşk.
Birbirinizin tasını doldurun ama aynı tastan içmeyin.
Birbirinize ekmeğinizden verin ama aynı somundan yemeyin.
Şarkı söyleyip dans edin birlikte, eğlenin, ama yalnız başınıza olun ikiniz de.
Hatta aynı müzikle titreseler de ayrı duran telleri gibi lavtanın.
Yüreklerinizi verin, fakat teslim etmeyin birbirinizin eline.
Çünkü bir tek Hayat'ın avucuna sığar yürekleriniz.
Birlikte durun ama yapışmayın birbirinize:
Çünkü ayrı durur tapınağın sütunları.
Hem birbirinin gölgesinde büyümez meşeyle selvi...
Halil Cibran
eceYarens tekrar paylaştı.
*’*
Bir kadın olarak benim bir ülkem yok. Kadın olarak benim ülkem tüm dünya
*’*
Okur Takip Önerileri
Günlük olumlamam ile gün’aydı
Bugün Kendime Söz Veriyorum,
Bugün, kendime dönüp bakıyorum ve içimdeki derin duyguları hissediyorum.
Bugün, geçmişimle geleceğim arasında köprüler kuruyor ve her adımımı daha bilinçli atıyorum. Geride bıraktıklarımın derslerini alırken, önümdeki yolu aydınlatan umut ışığını hissediyorum.
Kendime söz veriyorum ki; bu yeni dönemde daha da büyüyecek, daha da olgunlaşacak ve daha da güçleneceğim. Her günümü, kendimi keşfetmek ve geliştirmek için bir fırsat olarak göreceğim. Hayatın sunduğu her anı dolu dolu yaşayacak, her deneyimden bir şeyler öğrenerek ilerleyeceğim.
Bugün, kendime olan değerimi yeniden hatırlıyor ve içimdeki potansiyelin farkına varıyorum. İçimde yanan tutkunun gücüyle, hayallerimin peşinden koşmaya devam edeceğim. Engellerle karşılaşsam da yılmayacak, zorlukların üstesinden gelmek için kararlılıkla mücadele edeceğim.
Kendime söz veriyorum ki; sevgi ve anlayışla dolu bir kalple çevreme destek olmaya devam edeceğim. Bir tebessümün, bir iyilik hareketinin ne kadar büyük bir etki yaratabileceğini biliyor ve bu doğrultuda hareket ediyorum. İnsanlara umut aşılayacak, sevgi ve saygıyla dolu biri olmaya devam edeceğim.
Bugün, varoluşumun anlamını düşünüyor ve yaşamın bana sunduğu her şeye minnettarlıkla bakıyorum. Her anın değerini bilmek, her anı dolu dolu yaşamak için çaba gösteriyorum.
Kendime söz veriyorum ki; bu yeni dönemde, en iyi versiyonum olmak için çabalayacağım. Hayatın bana sunacağı her fırsatı değerlendirecek, her günümü anlam dolu kılacak ve kendimle gurur duyacağım. Çünkü ben, hayatın bana verdiği en değerli hediye olan benim!
Chiron
Kimi zaman hayat, bir yük gibi omuzlarımızda ağırlaşır. Dalgaların altında boğuluyormuşçasına, içimizdeki çalkantılarla mücadele ederiz. İşte, bu yorgunluklarla dolu anlarda insan, sadece bedenini değil, ruhunu da yorar.
Kendi hikayemden yola çıkarak anlatmak gerekirse, ben de hayatın o ağırlığını taşımanın ne demek olduğunu çok iyi biliyorum.
Varolmak ve Yok Olmak Arasında
Zaman zaman hayatın içinde kaybolmuş gibi hissediyorum. Yollar daralıyor, ışık giderek azalıyor ve nefes almak zorlaşıyor. İşte o anlarda, ruhumun derinliklerinde kaybolmuş bir yolcu gibi hissediyorum. Varolmak ve yok olmak arasındaki ince çizgi, adeta sisler içinde kaybolmuş bir yolun puslu görüntüsü gibi. Bu yazımda, bu karanlık ormanın içinde,
eceYarens tekrar paylaştı.
Her çeşit bağımlılık, ruhsal kölelik getirir.
Sayfa 40 - Koridor YayıncılıkKitabı okudu
Gözlerimizi dünyaya açtığımız an, evrende bizim varoluşumuzun küçük bir parçası olarak bulunmanın ağırlığını hissederiz. Göğün sonsuz mavi derinlikleri, yeryüzünün muhteşem manzaraları ve insanlığın karmaşık dokusuyla karşı karşıyayız. Neden buradayız? Neden yaşıyoruz? Bu sorular, insanın zihninde kök salmış, esrarengiz birer fırtına gibidir,
Olan biteni zihninizde tekrar tekrar oynatmayın ve yeni bir şeye başlayın.
Kafanızın içinden çıkın…💫
Per aspera ad astra,
Gölgelerin dans ettiği o karanlık odada, duvarlar yalnızlığın yankılarıyla doludur. Gecenin sessizliği, duvarların ürpertici sessizliğiyle bütünleşir, kulaklarına fısıldayan hayaletler gibi. Oysa duvarlar sadece taştan değil, kırık umutlardan da örülüdür. İçinde yaşadığımız mekanın katı sınırları, ruhumuzu hapseden zincirlerdir adeta.
Karanlık, yalnızlık ve belirsizlik duvarların arasında bir labirent gibi dolaşırken, kırılganlık da sızar içimize. Belki de en çok duvarlar, kendi içimizdeki karanlıkla yüzleşmekten korktuğumuz için bizi korkutur. Oysa karanlık, sadece ışığın eksikliğidir ve her karanlık gecenin ardından bir aydınlık doğar.
Duvarların ardında, hayatın bizi beklediğini unuturuz. Her bir tuğla, bir anıyı, bir umudu temsil eder. Belki de duvarlar, hatırlamamız gerekenleri hatırlatır bize. Yıkılmış umutların enkazı arasında, yeniden inşa etmek için bir fırsat sunar bize. Duvarların ardında, keşfedilmeyi bekleyen bir dünya vardır.
Ve belki de en önemlisi, duvarlar bizi dış dünyadan korurken, aslında içimizdeki gücü de keşfetmemizi sağlar. Korkularımızla yüzleşmek, duvarları aşmakla başlar. Çünkü gerçek cesaret, karanlıkta bile aydınlığı görebilmektir.
Evet, duvarlar korkutucu olabilir, ama unutmayalım ki, biz duvarların ötesindeyiz. Her birimiz, içimizdeki ışığı taşıyan birer yıldızız ve karanlığı aydınlatmak bizim elimizdedir. Duvarların ardında, yaşamın bize sunduğu sonsuz olasılıklar vardır. Ve belki de en büyük cesaret, duvarların ardındaki bilinmezi keşfetmeye cesaret etmektir.
Zorluklardan yıldızlara, Per aspera ad Astra…
Astrea-eceYarens 🖊️