TOZLU SAHİFELERDEN ÇIKIP YÜREKLERE YERLEŞEN KAHRAMAN: KÜR ŞAD (BOZKURTLARIN ÖLÜMÜ)
Olay Örgüsü
İncelemeye geçmeden önce romanın genişçe bir özetini vermek faydalı olacaktır.
Olay 621 yılında, bir yaz gecesi başlar. Yüzbaşı Işbara Alp'ın buyruğundaki Gök Türk erleri bozkırda uyumaya çalışmaktadırlar. Ertesi gün Çin'e akın
Bunlar mı Ademoğulları pehh :D
‘Uyan sevgili eşim, Cennetin bana verdiği en son ve en güzel armağan, hayatımın zevki,
Uyan, sabah parlıyor ve tertemiz ova bizi bekliyor; günün başını kaybederiz,
Baharın bitkileri nasıl canlandırdığını, limon korusunun nasıl büyüdüğünü, mürlerin damlalarını, huzur verici kokulu kamışları görelim,
Doğanın renklerini nasıl dağıttığını, arıların çiçekleri nasıl emdiklerini ve onların çevresinde uçuştuklarını izleyelim.'
Her sabah doğan güneş
Bir sabah doğmaz oldu
Elleri ellerimden
Kayıp giden yıldız oldu
Gülünce ışık saçan
O gözler yaşla doldu
Ağlama, duymaz artık
Bi' varmış, bi' yok oldu.
Unutuyoruz unutturuyor yaradan
Ağustos sıcağında ter boşanırcasına başından
Ocakta Soğuktan hisedilmez olunca ellerim
Seni hayal ederken gözlerim
Unutuyoruz unutturuyor yaradan
Efkar başında pervane gibi döndüğünde
Özlem her zerreme yayıldığında
Geceler sabah olmadığında beyhude
Dünya Dolap, Bizler Onun Çekmecesi
Ölmek için bir şey yapmamıza gerek yok. Hayatımız boyunca merdivenlerin altındaki bir dolaba saklansak bizi yine bulur. Ölüm üzerinde görünmez peleriniyle ortaya çıkacak ve sihirli değneğini sallayıp bizi en ummadığımız anda alıp götürecek. Dünyadaki varlığımıza dair her izi silip bunu da ücretsiz yapacak. Karşılığında hiçbir şey istemeden. Cenaze törenimizde şöyle bir eğilip, çıkardığı iyi iş için aldığı övgüleri kabul edecek ve sonra ortadan kaybolacak. Yaşamak ise biraz daha karmaşık. Hep yapmak zorunda olduğumuz bir şey var.
Nefes almak.
Bir içeri bir dışarı; her gün, her sabah, her dakika ve her saniye istesek de istemesek de nefes almamız gerek. Ümitlerimizi ve hayallerimizi boğmayı planladığımızda bile nefes almayı sürdürürüz. Yoldan çıkıp köşede bekleyen adama şerefimizi, sattığımızda bile nefes alırız. Haksızken, haklıyken, bir çatıdan aşağı kayıp vakitsiz bir ölümün kollarına düşerken de nefes alırız. Aksi söz konusu olmaz.
Ben de nefes alıyorum işte.
Sayfa 325 - Dex YayıınlarıKitabı okudu
Yağmur yağıyor
Sabah oyundan kalma kirli elleri,
Kirli değil
Çünkü daha kirli dünya
Ve insanların emelleri
Onu düşünen yok
Ve yok düşünen kendinden başkasını
Ve seven de yok
Yürekler karanlık,
Sevgi kayıp
Ve kim ki aşık olursa, ayıp
Murat Şahan