Öpünce geçmeyen, gözle görülmeyen yaralarimiz var ama anneden ama babadan yada yârdan , canımızı yakan sesimizi kısan anılarımız var yokken bile yaşattıklarımız , dermanı olmayan yokluklarımız var...Yaralanıyoruz işte birinden hayali yara bantları yapıştırıyoruz gerçek yaralarımıza, bazende bir sonraki yureğe soruyoruz tüm yaşanmış acıların hesabını işte o zaman kaybediyoruz ...Her sabah yeniden başlıyo hayat her sabah yeniden öğreniyoruz nefes almayı ve yaşamak için sadece nefes almanın yetmediğini, nefesimizi kesen acılarımizda var çünkü bizim ...