"Paylaştıkça çoğalanı başaramadığımız halde sahiplendikçe azalacak olanlar üzerinde kopan şu müthiş savaştan biraz daha korkuyorum her şiir okuyuşumda."
+ Hep böyle misin? İnsanlara karşı fazla anlayışlı, hiç sitem etmeyen, bağırmayan, hayır diyemeyen, alttan alan, sürekli özür dileyen biri misin yani? Ya da neden böylesin?
- Korkuyorum.
+ ???
- İnsanları incitmekten işte.
+ Neden ama?
- İncinmenin ne demek olduğunu, incinen insanın neler hissedebileceğini bildiğimden.
+ Çok mu incindin?
- Pek
Savaş görmüş gözlerle bakıyorsun bana. Savaştan çıkmış ellerini uzatıyorsun. Belki ölümle tanışmamış kalbin, uğurlamaların sinsi sivri ucu gezmemiş yüreğinin üzerinde ama bu acıyı sen de bir yerlerden tanıyorsun.
'Gözlerin, savaş silahlarından daha sert baktığında bana...'
Korkuyorum karşında küçük bir kız çocuğu gibi çaresiz kalarak. Sadece duymanı istiyorum. Sarıp sarmalamanı. Senden pahalı mücevherleri, belki çok parayı ve asla dünya malını değil... İstediğim bunlar değil senden. Ve sende bulduğum da bu değil aslında. Sana sahip olmak deniz kenarında koşmanın mutluluğu, ayaklarıma değerken dalgalar.
Ellerin, soğuktan üşüyen ellerin, uzandığında ellerime bir çiçek bahçesinde nergisler kokluyorum.
Sığınıyorum sana fırtınada evine dönen küçük eski bir gemi gibi. Sadece güvenli bir limanın huzuru şimdi omuzlarında.
""Kelebek konsa ezilecektim; bilemezsin, kimsesiz ve çaresizdim. Bir mucize bekledim, gelmedi. Kötü bir rüyadır, gelip geçer sandım, geçmedi. Önce fil gibi bir ağırlık çöktü üzerime; sonra ebedi bir mide bulantısı… Bak derinime, o ağırlık hala içimde. İn süveyda gecelerime, canımın canıma ağır geldiği geceler hala ezberimde.
Nasıl
Delal Dink: 'Ermeni olmakla gurur duymuyorum, nefretinizin altında boğuluyoruz'
Bundan yıllar önce Ermenistan Diaspora Bakanı’yla tanıştığımda bana “Ermeni olmakla gurur duyuyor musun?” diye sormuştu. “Hayır” dedim, “insanın doğduğu ırkla, milletle ilgili gurur duymasını anlamıyorum. Ben çocukluğumdan beri Türk olduğu için gurur duyan