BirTakımŞapşallıklar
Bu sabah 6.30 dan beri güneş doğsun diye bekliyordum bütün perdeleri açtım falan, ama sürekli günbatımını izlediğim için batı yönüne bakıyorum ve farkında değilim, güneşin doğudan doğma ihtimali de hiç aklıma gelmiyor 😂😂 Neyse tesadüf eseri diğer camdan farkettim kızıllığı ve yanlış yöne baktığım aklıma geldi.💆🏻♀️😂 Az kalsın kıyamet kopacaktı hahsh tövbe estağfurullah ya😁
Allah'tan görür bir göz yanında sağlam bir akıl da diliyorum 🙏😂
Gül
Esamesi okunmayan birkaç şeye rağmen, hayat devam ediyor ve gülümsemek zor. "Umut işkenceyi uzatır" derler. En büyük kötülükmüş umut. "Bahsi nereye koyduğuna göre değişir" de derler ya hani. Kırmızı, siyah, yeşil belki de.. Neye umut bağladığına göre de değişiyor.
Çok zor değil gülümsemek! yine de bir kas hareketinden ibaret olmadığını anlayacak kadar yaş aldım sanıyorum. Tuttuğumu kopardım. "Yeni doğan gün bir umutmuş, tan kızıllığı bir umutmuş, güneş her sabah sil baştan doğarmış" gibi basmakalıp cümleler de kurmuyor ve, kurmadığım gibi hissetmiyorum da! Hayır, gülünecek bir şeyler bulma arayışına da girişmiyorum. Yine. de inancımı kaybetmedim, hiçbir zaman. İnsan bir şeylere inanmak zarureti içinde dönüp dururmuş. Yalan.
Ben bir tek umuda inanıyorum, bir de denize.
Her şeye rağmen gülümsemiyorum. Hiçbir şeye rağmen gülümsüyorum. Çünkü hiçbir şeyin içinde her şey varmış deniz! Yalnızın içi daha bir kalabalık olurmuş. Kalabalık da sıkarmış bir zaman sonra. İyi ki deniz varmış.
Deniz olmayan gök, mavi değil; üzerinde kaptan olmayan bahir, deniz değilmiş. Gülümsemek, ne olursa olsun, her şeye ve hatta hiçbir şeye rağmen güzel şey. Hayat için ve hiçbir şeye rağmen.
"Unutma diye bir şeyin olduğu henüz ispatlanmamıştır.." Tan Kızıllığı, Nietzsche
Tan Kızıllığı'nda İsa için şöyle yazmıştı Nietzsche:
"Çarmıha gerilmiş bir zavallı bile olsa, bu inanç için herkese cennet vaat eden, ona inanılmasına değer veren kişi, korkunç şüpheyle inliyor ve çarmıha gerilmenin her türünü biliyor olmalı: Yoksa kendisine inananları böyle yüksek bir fiyata satın almazdı."
Kendisi de kendi çarmıhını sırtında taşıdı hep. Ve "çarmıha gerilmenin her türünü biliyor olmalı" idi.
"Anlaşıldım mı ben? --Dionysos çarmıha gerilene karşı..." diye yazdı Ecce Homo'nun son satırlarında.
Anlaşıldı mı, bilinmez, çoğunlukla yanlış anlaşıldı, zekice öngördüğü gibi. İnsanlığın izlemesini istediği kendi felsefesi için ödediği bedel ise pek de aşağı kalır olmadı çarmıha gerilen'den.