Biçare
Biçare düşmüşüm ben ellerine
Bir yarım aklım kalmış hattan çıkmış sana kaybeden
Onu da vermişim ben ben ellerimle ellerine
Beni gündüz sarhoş geceler uykusuz öldürüyorsun
Hangi gönül meyhanesinde kim bilir ne düşler kuruyorsun
Beni gündüz sarhoş, geceler uykusuz vuruyor öldürüyorsun
Beni gündüz sarhoş, geceler uykusuz öldürüyorsun
ister at beni aklının ta dibine ta dibine
bilirsin işlemişim ben içine sen içime
biz iki biçare aç kolların sar bedenin bedenime
istersen gel ölelim sen masalsın hayat hikaye
her dolunay sözün vardı yollarında gözüm kaldı
beni gündüz sarhoş geceler uykusuz vuruyor öldürüyorsun
beni gündüz sarhoş geceler uykusuz öldürüyorsun
hangi gönül meyhanesinde kim bilir ne düşler kuruyorsun?
beni gündüz sarhoş, geceler uykusuz vuruyor öldürüyorsun
beni gündüz sarhoş, geceler uykusuz öldürüyorsun
"FERİDUN DÜZAĞAÇ"
Franz Kafka
Uykusuz gece. Bir dizi uykusuz gecelerden üçüncüsü. İyi uyuyor, ama bir saat sonra başımı yanlış bir deliğe sokmuşum gibi gözlerimi açıyorum. Büsbütün uyanık bekliyor, hiç uyumamışım ya da ancak ince bir zar altında uyumuşum gibi bir duyguya kapılıyorum; uykuya dalma çabasını yine karşımda buluyor, kendimi uyku tarafından kapı dışarı edilmiş görüyorum. Bütün gece saat beşe kadar sürüyor bu; bir yandan uyuyor, bir yandan yoğun düşlerle uyanık tutuluyorum. Gördüğüm düşlerle çaresiz boğuşup dururken, kendi kendimin yanı başında uyuyorum düpedüz. Saat beşe doğru uykunun son zerresi de harcanıp tüketiliyor; artık yalnız düş görüyorum, bu da uyanık kalmaktan daha çok yoruyor beni. Kısacası, bütün geceyi, sağlıklı bir insanın gerçek uykuya dalmadan önce kısa bir süre yaşadığı uyur uyanıklık durumunda geçiriyorum. Uyandığımda bütün düşler çevremi sarıyor, ama üzerlerinde uzun boylu düşünmekten kaçıyorum…
|Franz Kafka - Milena'ya Mektuplar
En çok istanbula benzeyen gözlerini sevdim
gözlerinde devrik cümleler gibi bakan kederi
esirgeyen bağışlayan aşkın adıyla başladım sana
erkekliğim bedeninde kimbilir kaç kez hatim indirdi
kimbilir kaç kez yazdım kendimi arka sayfalarına hayatının
faili meçhul bir cinayet haberi gibi kırlangıç fırtınalarına benzeyen yüzünü sevdim
jilet
Yalınayak
Koşup gider düşler
Gözlerime bırakarak
Uykusuz geceleri.
Yine de
Karanlık değildir
Ardında kalan.
Kalkıp,
Dolunay akşamlarından
Kokusu burnumda tüten
Sabahlara koşuyorum.
Yerlerde kırağı
Ayaklarım yalın.
Rengarenk
Dikenler batıyor hep
Yetişemiyorum.
Meğer onlar,
Yerlere basmadan
Koşup giderlermiş...
(Kadir Sefa)
Genelev Mektupları
I.
Tenime yabancılaştım, etime
Göğsüme kollarıma kalçalarıma
Bacaklarıma yabancılaştım.
Saçlarım o eski güzelliğini
Çoktan yitirdi
Şimdi yalnız bilmem neden
Genelev Mektupları
I.
Tenime yabancılaştım, etime
Göğsüme kollarıma kalçalarıma
Bacaklarıma yabancılaştım.
Saçlarım o eski güzelliğini
Çoktan yitirdi
Şimdi yalnız bilmem neden
İnsanları tanımak ıcın ugrasmıyorum artık zamanı geldiğinde onlar kendilerini tanıtıyor diyor şaiir dizelerinde doğruda diyor ! Evet insan oğlu etten kemikten varlık olduğu kadar da bir avuç toprak sudan yaratılmış bir avuç su olduğunu unutmuş malesef !Bende artık insanları bu saatten sonra tanımak icin hıç uğraşmıyorum zamanla alışıyor insan