Ahmet Ümit Bey'i üniversitede okurdum. Polisiye maceraları hoşuma gider, katil kim oyunu içinde de psikolojik çözümlemeler yakalamak hoşuma giderdi. Eskiye bir dönüş yapayım, ne var ne yok yoklayım diyerek başladım bu kitaba. Kitap kısa hikayelerden oluşuyor. 70-80'li yıllardaki direnişçi gençlik hikayelerini anlatıyor ağırlıklı olarak. Kitap tanıtımında da bu durumdan bahsedildiginden heyecanlanıp hop sepete attım, lakin...
Sabahattin Ali 'nın Kağnı kitabını yeni bitirmiştim hızımı alamayıp bir hikaye kitabı daha bitireyim dediğimde yanlış yapmışım meğer. Yazarları kıyaslamak avam bir yaklaşım olsa da dil,örüntüler, karakterler, olay akışı vs. Tatmin etmedi beni. Ahmet Ümit'in sevenleri var elbet ama bu kitapla eskisi kadar sevdiremedi kendini bana. Ha ama 'Pezevenk' hikayesi muazzamdı. Bayılarak okudum. Profesyonelliğini orada göstermiş, hissettim. Hikâyenin adı da çok hoş. Sürpriz bırakmıyor ama olsun. Hikâyenin adını günlük yaşamda küfür olarak sıkça düşünsem de (söylemiyorum, söyleyemiyorum değil söylemiyorum,küfre inanların safında değilim) tekerleme gibi tık tık tık yuvarlanarak yakistirdigim kişi ya da kişilere cuk uyuyor. :) Hoş. Ayrıca hikaye baslangiçlarında çeşitli yazar ve şairlere ait alıntılar mevcut. Bu da güzel bir ayrıntı olmuş.
Siz siz olun kitaplarımızın hangi sıralamada okuyacağınıza dikkat edin.
Çıplak Ayaklıydı Gece
Ahmet Ümit
.
