Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Düşünce suçu ve komünizm faaliyetleri nedeniyle 18 ay hapis ve işkence sonrası Naziler tarafından 8 Eylül 1943'de 40 yaşında idam edilen Çek gazeteci yazar Julius Fučik'in hapiste iken gizlice yazıp numaralandırarak muhalif gardiyanlar aracılığı ile dışarıya çıkarılan notlarının faşistlerin öldürmeye zaman bulamadığı mahkumlardan olan eşi Agustina tarafından bulunup derlenerek oluşturulan acı, ümit ve ders alınacak cesaret dolu kitabını, Fučik; "asla bizim adımızla anılmasın hüzün" dediği halde hüzün ve umut ile okudum.
"Boşu boşuna bir hayat yaşamadım ben ve sonunu rezil edecek değilim. Hayatlarımızı alabilirler belki ancak sevgimizi ve onurumuzu alamazlar" diyerek dayanılmaz işkencelere katlanıp itirafçı olmayı reddederek, bir taraftan Nazilerin kaçınılmaz yenilgisini ümit edip, geleceği güzel kılmak için bilerek ölüme giden Fučik, hayatın, ideal uğruna mücadelenin ve umudun anlamını vurguluyor notlarında;
"Savaş ile umut arasında bir yarış bu. Bir ölümle başka bir ölümün yarışı. Hangisi daha önce varacak peki? Faşizmin ölümü mü, yoksa benim ölümüm mü?" diyerek...
Ruhu huzur bulsun...
Julius Fucik, henüz 40 yaşında iken Gestapo hapishanesinde idam edilen Çek asıllı yazar, gazeteci, müziksever, devrimci…
Fucik tutuklu kaldığı ve türlü işkencelere maruz kaldığı hapishanede bir subayın verdiği kağıt ve kalem ile yaşadıklarını, tanık olduklarını notlara dökmeyi başarmış ve bu notlar öldükten sonra eşine verilmiş. Bu subay sayesinde anılarını, gördüklerini bize aktarıyor ve biz de bu yaşadıklarına bir nebze olsa da şahit oluyoruz.
Kitapta amacını şöyle tarif ediyor: ‘Benim yapmak istediğim de buydu. Burada ve dışarıda kahramanca ve gerçekten savaşmış ve ölmüş yoldaşlarımın anısını canlı tutmak istiyordum. Ama en zor koşullar içinde en az yoldaşlarım kadar inançla ve yüreklilikle bize yardımcı olanları da anıtlaştırmak istiyorum. Onları yüceltmek için değil başkalarına örnek olsunlar diye yapmak istedim bunu. Çünkü insanlığın görevi bu kavgayla son bulmayacak ve insanlar, gerçekten insan olmadığı sürece, onurlu bir insan olmak için kahramanlık gerekecek.’
Fucik kendi kahramanlık mücadelesinde sonuna kadar savaşmış, son anına kadar yazmış. Bu mücadeleye ortak olmak isteyen herkes okumalı. İyi okumalar dilerim.
Darağacından Notlar, Gestapo zindanının karanlık bir hücresinde, dayanılmaz koşullar altında inatla kaleme alınmış bir direniş güncesi.
.
Merhaba. Bir idam mahkumunun bedeniyle, ruhuyla ve kalemiyle olan son derece etkileyici bir direnişini okudum. JULIUS FUČIK. Çekoslovakya Komünist Partisi önderlerinden aynı zamanda da bu siyasî kimliğinin
16 aydır dört duvar arasında Irak çöllerinde çalışıyorum. Bizimki gönüllü mahpusluk, para kazanıyoruz, psikolojik olarak da hayli zorlanıyoruz. İnsanlar yaklaşık seksen yıl önce işkence altında, insanlık dışı koşullarda yaşamışlar, tutsakken öldürülmüşler, yine de umutlarını kaybetmemişler, kendileri adına, insanlık adına. Benim ise her ikisi için de hiç umudum yok. Özellikle burada çalışırken okuduğum için mi bilmiyorum beni çok etkiledi.
*SPOILER
Fuçik Sovyetlerden yana çok umutlu, Sovyetlerin uygulamaları ise Nazi Almanyasından aşağı kalır değil, o günleri görse belki o da tüm umudunu yitirirdi.
Darağacından Notlar, Gestapo zindanının karanlık bir hücresinde, dayanılmaz koşullar altında inatla kaleme alınmış bir direniş güncesi.
Çekoslovakya Komünist Partisi'nin önderlerinden Fučik, 24 Nisan 1942'de, Gestapo'nun düzenlediği bir baskında tutuklandı. Pankráč Hapisanesinde geçirdiği işkence dolu günlerden sonra Berlin'e götürülerek, 25 Ağustos 1943'te asılarak idam edildi.
Fučik'in bu kitabını, ona hücresinde kağıt kalem sağlayan ve pek çoğunu sigara kağıtlarına yazdığı notları gizlice dışarıya çıkaran iki Çek gardiyana borçluyuz. ve kuşkusuz, toplama kampından sağ çıkmayı başaran karısı Augustina Fučik'in, farklı kişilere dağıtılmış bu notları bir araya getirmesine.
'o an' denen şey bu olsa gerek. Ölüme gülerek gitmek, aynı hapisanede aynı koğuşta yaşayabilme imkanınız varken okuyun bu eseri! Kurtuluş uğruna ölüm için yaşamak.
Gazeteci, edebiyat eleştirmeni ve komünist bir lider olan Julius Fuçik 1942 yılında Gestapo tarafından tutuklanır.Henüz kırk yaşındayken Berlin'de idam edilir.Sorgusu, yargılanması sırasında (yaklaşık 18 ay)işkence görür.Pek çok yoldaşının ortadan yok oluşuna tanıklık eder.
Alman asıllı Çek SS nöbetçisi Adolf Kolinski bir gün " ...Birine göndermek istediğin bir haber var mı?Ya da...yazmak ister misin? Hemen basılsın diye değil, anlıyor musun, gelecekte basılır.Buraya nasıl geldin, sana ihanet eden oldu mu, kim nasıl davrandı.Yaz ki, bilgin seninle ölüp gitmesin." der.
Kâğıt ve kalem getirir, Julius Fuçik'e sonrasında da yazdığı her sayfayı dışarıya taşır.
Kitap bu sayfaların bir araya getirilmesi ile 1945'te yayımlanır.
Julius Fuçik tutuklanmasından itibaren başından geçenleri anlatır.İhanet edenlerin yanı sıra kendisi ile aynı cephede savaşan arkadaşlarından bahseder. İşkencecilerin adlarını verirken, Kolinski gibi düşman saflarında, düşmanla çarpışma adına, içeridekilere yardım etmek amacıyla en önemlisi dışarıyla bağlantılarını sağlama adına büyük bir tehlikeyi göze alarak düşman saflarına geçenlerden bahseder.
Çok ama çok etkileyici bir kitaptı.
"Bir kez daha yineliyorum, bizler mutluluk için yaşadık, bunun için mücadeleye girdik ve bunun için ölüyoruz. Hüzün adımızla anılmasın."
Dar Ağacından notlar sıradan bir kitap değil, mücadele, direnişin, inancın ve hayata tutunmanın kitabı.
Kitaptaki(Hayatteki) Julius Fuçik karakteri öylesine bir karakter değil tabir-i caiz ise davası uğruna ölesiye bir karakter. Faşizm ile mücadele eden ve davaları için ölümü hiçe sayan insanların yaşadıklarını anlatan okunası bir kitap. İyi okumalar...
Bu yıl Ramazan Bayramında Datça'da okudum bu kitabı. Başladım ve bitirdim. Elimde çok tutmadım. Zaten 132 sayfalık bir kitaptı. Darağacından Notlar, II. Dünya Savaşı sırasında, yazarı tarafından bir Gestapo hapishanesinde, küçük kâğıtlara kurşunkalemle yazılan bir gardiyanın yardımıyla tek tek dışarıya çıkarılarak kitap haline getirilen bir kitap. Julius Fuçik, Nazilerce yakalandıktan sonra hapishanede çok ağır işkence görmüş ve bütün bu süreçte güzel bir geleceğe ve insanlığa olan inancını hiç yitirmeden yaşadıklarını yazmış. Kitabın başında "Kitap Üzerine" başlıklı yazısında James Aldrin'in de dediği gibi: "Özünde bu yazılar hiç de darağacından notlar değil, zafer yolundaki insanlığın bir öncüsünün, bulunduğu ileri noktadan geriye, bize gönderdiği bir mesajdır."