Bu kitabın bende yeri bambaşka.
İlk kez lise yıllarımda okumuştum. Üstelik sesli bir şekilde hatta bazen bağıra çağıra... Çünkü bir de dinleyicim vardı. O yıllarda kaybettiğim muhabbet kuşum. Dostum, arkadaşım, sırdaşım, herşeyim...
Kitabı okurken mutlaka omzumda beni dinlerdi. Ne anladığını bilemem ancak hiç kuşkusuz bu anlar ikimize de huzur veriyordu.
Kitaba gelirsek;
okurken, kalıplara sığdırmaya çalıştığımız her canlıya aslında ne kadar haksızlık yaptığımızı farkettiriyor. Sonu ne olursa olsun mutluluk veren arzunun peşinde koşmak, mutsuz ve sağlıklı esirler olmaktan daha tercih edilesi.
Martı Jonathan herşeye rağmen hayallerini takip ettiğin için seninle gurur duyuyoruz..