Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
( Spoiler içerir ! )
Rasim Özdenören’in ilk ve son romanıymış bu eser. Bünyesinde iki hikayeyi birden barındırıyor.
Birincisi; kurtuluş savaşından sonra bir çok arkadaşını kaybetmiş olmanın verdiği hüzünle ve verdikleri mücadelenin bir hiç uğruna olduğunu gördükçe, protesto olarak 50 yıl boyunca evine kapanıp gül yetiştiren adamın hikayesi; ikincisi kaybolmuş, kendi kültür ve medeniyetlerinden tamamen kopmuş, yozlaşmış yeni nesili; ‘’Sitare, Yavuz, Çarli ...’’ ve diğerlerini.
Eser, metropollerde sabahlara kadar sönmeyen ışıklar, bankalar ve otellerin hızla her caddeyi istila etmesinin ardından doğu ve batı arasında sıkışmış adeta prangalanmış olan zihinleri gözler önüne seriyor. Modernitenin kıskacına sıkışmış insanların iç hallerini bize gösteriyor; harcıyorlar, oynuyorlar, geziyorlar fakat doyuma bir türlü ulaşamıyorlar,bir türlü mutmain olamıyorlar.
Bu hikaye dede ile torunun arasında ki o derin uçurumu anlatıyor. Psikolojik dürtüleri, sosyal süreçleri göz önüne seriyor.
Kitapta yaşlı adamın sorduğu ‘’Sizler nasrani misiniz? Yoksa mecusi misiniz? Hangi millettensiniz?’’ soruları beni dehşete düşürdü.
Birde, ‘’Savaşarak neyi ortadan kaldırmak istemişlerse, savaştan sonra o gelmişti. ‘’ cümlesi geçiyor , zaten hep böyle olmamış mıydı?! Bu pasaj bana 28 şubatı hatırlattı; o yerlerde sürünen, derslerden kovulup okula alınmayan, bu uğurda mücadele veren ‘’başörtüsü bez parçası değil ayettir’’ sloganı atan ablaları...
İsmet özel’in dediği gibi, neyi kaybettiğini hatırla, hatırlayalım..
Sade düzgün bir anlatı var. Roman sizi kendi dünyasına alan düzey ve yapıda değil. İki olay sisteminde ilerliyor. Ancak merkezinde gül yetiştiren adam değil "Sitare" ismindeki bayan var. Gül yetiştiren adam yazarın bize mesajlarını vermesi için bulunuyor. Ancak sorun bu değil. Sorun yazarın anlamada kolaylığı sağlarken anlatıda derinliği sağlayamaması. Zaten bu da alanında çok yetkin sayılı yazara kalıyor.
Kısaca roman fena değil, ancak abartılmış yapıtlardan.
Yazar Türkçeyi çok iyi kullanmış. Kitap anlatım olarak çok karmaşık. Başlangıçta ifadeleri anlayamadım sonrasında alıştım ama hikaye iyi bir sonuca ulaşmadığı için kitap genel olarak hoşuma gitmedi.
bilmiyorum belki kitap iyidir ama başi epeyce sıkıcıydi ilerde belki okurum ama şimdi sıkıldım. yazarin denemeleri ama oldukça başarılı okunacaksa onlar okunmalı bence
İki ayrı zamani ayni anda yaşıyormuş gibi anlatan ve insanlar arasndaki kültür farkının nasıl farklı bakış açıları oluşabileceğini mükemmel bir üslupla anlatan kitap son günlerde okuyup hayran kaldığım ender eserler arasında. Soyut ifadelerin titizlilikle harmanladığı gül yetiştiren adamın içsel dünyasına yapılan gezinti kitabi daha da okunur hale getirmiş.
Gül yetiştiren adam; uzun zamandır okumak istediğim bi kitaptı. Bugün başlayıp okuyup, bitirdim.
Okumayı, sabırsızlıkla beklediğim; Gül yetiştiren adambeni bir miktar hayal kırıklığına uğrattı. Kitaba ilk başladığımız anda , sanki direk gelişme bölümünü okuyormuş gibi hissettim, bir anda afalladım. Konuya direk giriyorsunuz ve ben ne olduğunu anlamakta zorlandım.
Kitabı bitirince, bazı kısımları birbirine bağlayamadım ve hikaye benim için havada asılı kaldı.
Buda beni büyük ölçüde hayal kırıklığına uğrattı.
Fakat kitapta çok güzel sözler var. Rasim Özdenören'in kalemini ve anlatış üslubunu sevdim. Başka kitaplarını okumayı isterim fakat Gül yetiştiren adam benin için hayalkırıklığıydı. Belki de beklentim fazla olduğu için de olabilir fakat kitapta bağdaştıramadığım kısımlar oldu.