''Bilgi istiyorum, inanç değil, varsayımlar değil, bilgi. Tanrı elini bana doğru uzatsın, kendini açığa vurup benimle konuşsun istiyorum. Ama sesiz durur o. Karanlıkta ona doğru haykırıyorum ama sanki hiç kimse yok orada. Hiç kimse yoktur belki de. Yaşamak iğrenç bir yılgı öyleyse. Kimse ölümün karşısında, her şeyin bir hiç olduğunu bilerek yaşayamaz. İnsanların çoğu ölüm ya da yaşamın boşluğu üzerine kafa bile yormaz. Ama bir gün yaşamın o son ânına varıp karanlığa doğru bakmak zorunda kalacaklar. O gün geldiğinde... Korku içindeyken, bir görüntü yaratırız, sonra da Tanrı deriz o görüntüye.''
