Yer yer beni çok zorladı, yordu. Bazen kelimeler dans etti önümde. Belki de sözümü tutmalı zamanını beklemeliydim kitabın. Sabırsızlandım nedendir bilmem. Bir kere daha bırakmak istemedim. İnat ettim okuyacaktım. Bir ara hayır bu cümleler Elif Şafak'a ait olamaz, bu onun kalemi değil diyerek söylendim. Ama ne zaman ki aşık oldu Şafak, şükür dedim artık kendine dönecek ve döndü de. Gerçi bu tam 179 sayfa sürdü. Ama olsun aşkı beklemek de sancılı, aşık olmak da. Sabra değdi gerçekten sonra aktı gitti su gibi Siyah Süt. İçimizdeki küçük kadıncıklara isimler vermek, onları zihnimizde karakter analizlerine göre giydirmek, konuşturmak oldukça hoşuma da gitti sonra ne yalan söyleyeyim. Şimdi ben her hareketimde içimdeki hangi kadının ayaklandığını düşünmeden edeme de. Kalemine sağlık olsun. Bir gün annelik şerefine nail olursam söz özellikle es geçtiğim testi de çözerim.
