Öncelikle bu kitap Mevlana ve Şems-i Tebrizinin birbirini bulması ve Şems'in Allah aşkına dair sohbetleriyle Mevlana'nın evliyalığa doğru olan kısa bir özettir hatta kitapta bu ilişki Sokrates ve Eflatun'un ilişkisine benzetilir ilk başta şunu söylemeliyim ki Şems ve Mevlana'ya dair kısıtlı bilgim var bu da sağolsun Ahmet Ümit'in Bab-ı Esrar'ı sayesinde... bu kitapla birlikte bu konuya dair daha cok okuma yapmayı planlıyorum.
Bu kitabı storytelden huzur icinde dinledim ama bir sikayetim var Kitapta Halkın Şems'e verdiği lakap sansürlenmiş ya da bir hata olmus o kisim cat diye atlaniyor o lakap mi:Uçan Güneş.
Mevlana oglu Sultan Veled'e Şems'i nerde,nasil, kiminle bulabilecegini direkt ta Konya'dan bildirmesi ve denilen sekilde bulunması bir nevi (bence!!!!) Evliyalık işareti.
Mevlana Şems'in geri Konya'ya dönmesi için 3 mektup yazmış ancak 3. Mektuptan sonra cevap alabilmiş ve Gel ne olursa bu ilk mektuptaymis (arastiracagim.)
Bir de acı olan şey Şems'i katledenlerden birinin Mevlana'nın oğlu Alaeddin olması...
Çok beğenerek dinledim tavsiye ederim. Ama olay her devirde mi aynı aramızda hep bu insanliktan nasip almamislar varmiş şaştım kaldım valla.
"Olmadı diye sızlandığın dua'ya gün gelir olmadı diye şükredersin."
"Olduğu kadar,olmadığı kaderdir."
"Anladım ki,insanlar susanı korkak,görmezden geleni aptal,affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar.Oysa ki, biz istediğimiz kadar hayatımızdalar.Göz yumduğuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar."
"Testi içinde ne varsa onu sızdırır."
