Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Türk sinema tarihi alanında bir kitap sayılır mı bilemem, bu alanda uzman olanların vereceği bir karar. Ama bir sinema izleyicisi hele hele de bu filmlerle büyümüş biri olarak sinemanın küçük bir kesiti için güzel bir anılar kitabı olmuş. Okuması çok zevkli ve özel anılarında içine katıldığı bir çalışma olmuş
Kitap şu cümleyle başlıyor: "Dünyaya söyleyecek iki çift sözünüz yoksa, yaşamınızın da bir anlamı yok demektir."
"Sinemada Anlam ve Anlatım" Baudrillard çevirmeni olarak tanıdığım Oğuz Adanır'ın kitabın adının hakkını verdiği, konusunu çok iyi sınırlandırdığı, meselesini okuru kendinden uzaklaştırmadan net bir şekilde irdelediği bir kitap.
Kitapta üç bölüm var. İlk bölümde sinema nedir, tarihi nedir, sanatçı kimdir, sanatçının işlevi nedir, seyirci kimdir, sinemada anlam üretimi nasıl ve neye bağlı olarak yapılır? gibi sorulara cevaplar veriyor Adanır. Bu bölümün anahtar kelimeleri olarak "sinema, anlam, zihniyet, sanatçı" sayılabilir.
İkinci bölümde ise yazar bir İngiliz, bir de Türk filmini anlam üretimi bağlamında ince ince analiz ediyor ve daha sonra da o iki filmi anlam üretme noktalarından karşılaştırıyor.
Üçüncü bölümde ise elindeki aynayı, kara aynayı "Türk sineması"na tutuyor. Tabii aynayı kaldırdığında da biz, kendi dinamikleri, özgün anlam üretim mekanizması olmayan; cinselliğin simülasyonu olan aşk merkezli melodramlar ve yine cinsellik orijinli komediye dayalı filmlerle dolu bir sinema buluyoruz karşımızda. 1987 yılında basılmış bu kitapta yazar, sinemamızdaki yapımcıyı, yönetmeni, seyirciyi ve oyuncuyu yaylım ateşine tutuyor ve sinemamızı tüm bileşenleriyle bir yeniden kurmaya davet ediyor.
Kitap Adı: Reis Bey
Yazarı: Ahmet Necip Fazıl Kısakürek (1904-1983)
Milliyeti: Türk
Yayınevi: Büyük Doğu
Sayfa Sayısı: 152
İlk Basım Tarihi: 1964
Başlama Tarihi: 20.11.2019
Bitiş Tarihi: 23.11.2019
Puan: 100
Fikir: Merhameti, adaleti, affı, insanlığı ve daha pek çok terimi tekrar gözden geçirmenizi ve üzerlerine düşünmenizi sağlayacak bu kitap. Bir an dahî tereddüt etmeden tam puan verdim. Üstad'ın kaleminden adeta bal damlıyor. Su gibi akıp giden bir kitap, elinizden bırakasınız gelmiyor. "Etmeyin Reis Bey! Siz ağlayamazsınız, ağlayabilseydiniz anlayabilirdiniz!" diyor haksız yere idam edilen genç! "Merhamet ağızların iğrenç sakızıdır!" diyen Reis Bey, haksız yere birini astığını öğrenince düşünmeye başlıyor. Şu cümleleri duyuyoruz mesela: "Soğuk kış geceleri, köprü altında yatan çıplakların vebali; benim boynumda!" veya "Her fert, başı ucuna 'Suçlu benim, herkes suçsuz!!!' levhasını asmalıdır!". Velhasılı kelam, kitap üzerine söylenecek söz yok. Herkes okumalıdır. Bir de ricam olacak: Kitabı bitirdikten sonra Mesut Uçakan'ın çevirdiği sinema uyarlamasını da izleyin lütfen. Hem kitabın bir tekrarı olması hem de duyguları daha canlı hissettirmesi açısından çok faideli olacağı kanaatindeyim. Keyifli okumalar, selâmetle kalın...
Kitabı 1987 ve 1988 yıllarında Metis yayınevinden iki cilt halindeki baskısından okudum.
İlk cildi başlangıcından 1960 yılına kadar olan kısmı, ikinci cildi ise 1960-1986 yılları arasındaki dönemi anlatıyor.
İlk dönemlerde daha ziyade genç cumhuriyetimizin bütün kurumların ilk atımlarının atıldığı gibi sinemada da ilk adımların nasıl olduğunu okuyoruz. Ancak bu dönemde özellikle tiyatronun sinema üzerindeki etkisini bunun da nedeninin Muhsin Ertuğrul'dan başka neredeyse yönetmenin bulunmaması gibi bir gerçekle karşılaşıyoruz.
1960 sonrasında daha ziyade sinema dilinin oluştuğu dönem.
İkinci ciltte yazar yıllara göre hangi filmlerin hangi yönetmenler tarafından çekildiğini yılların ve yönetmenlerin özelliklerini anlatıyor.
Scognamillo'nun dili çok anlaşılır ve teknik terimlere boğmayan bir anlatımı var.
Tavsiye ederim.
Sinemanın Türkiye Hikayesi
Nijat Özön'un bu eseri alanında bir ilktir.
Siyasal dönemlere göre ustaca sinemamızı kategorize etmiştir.
Kimseden esirgemediği eleştirileri son derece yerindedir.
Sanatı sanat çerçevesinden baktığı için kimsenin eksiğine ve yanlışına da siyasi körlük göstermediği her satırından belli olmaktadır.
Yurdumuzda sinemanın nereden nereye geldiğini en iyi anlatan eserlerden biridir.
İstanbul'un Avrupa Bağlantısı : Levanten Kültür
Levant: Akdeniz'in doğu sahillerinde bulunan geniş bir araziyi tanımlamak için kullanılan, sınırları kesin olmayan, coğrafi bölge. İtalya'nın doğusundaki Akdeniz toprakları (Doğu Akdeniz) için kullanılan Fransızca bir tabir olan Levant'ten gelir. Avrupa literatüründe X. yüzyıldan başlayarak Akdeniz'in doğu kıyılarındaki ülkelere verilen ad. Levanten ise Osmanlı Devleti içinde özellikle Tanzimat sonrasında büyük liman kentlerinde yoğunlaşan ve ticaretle uğraşan Hıristiyanları tanımlamak için kullanılır.
Giovanni Scognamillo italyan ilkokulundan ve italyan lisesinden mezun, levanten bir eski istanbul ailesinden gelen yazar, tarihçidir. istanbul gizemleri, türk sinema tarihi gibi kitapları da vardır.
Kitap eski Pera'nın sonlarına yetişmiş, Beyoğlu'unun çöküşünü izlemiş bir levanten tarafından yazılmış. İstanbul'un en önemli yerlerinden biri olan bu bölgenin o dönemdeki yaşantılarının birebir tanığından öğrenmek keyif verici.
Yazarın okuduğum ikinci kitabı, kesinlikle diğer kitaplarını da okumak istiyorum.
