Kendisi de bir divancı olan Pala, eserlerinde hep ağırlıklı olarak ağır ve ağdalı bir dil kullanıyor. Belki de bu ağdalı dil yüzünden sevemiyorum bir türlü kalemini. Yine önyargı ile okudum o yüzden. Ama iyi ki okudum. Altı çizilecek, alınıp da hayata uygulanacak çok cümlesi vardı. Nasıl olmasın ki? Çıkış noktası Hadis-i Şerifler iken...Daha anlaşılır bir dil kullanmasına rağmen ağdalı yapı (söz sanatları, tamlamalar, süslemeler...) yine kendini hayli hissettiriyordu.
Etkilenerek, yer yutarcasına, üçer beşer kez tekrarlaya tekrarlaya adeta hatmettim kitabı. Bence inanıyorum diyen herkes sırf hadisler için bile olsa, okumalı.
