"Kaybedilmiş aşk hala aşktır, Eddie. Yalnızca şekli değişir."
Hiç gerçekten bir öğretmeniniz oldu mu? Sizi saf ve yontulmamış bir mücevhermiş gibi görüp, bilgelikle onurlu bir ışıltıya dönüştürmek isteyen? Eğer böylesi öğretmenlere ulaşan yolu bulacak kadar talihiniz olursa, dönüş yolunu bulacak kadar da talihiniz olacaktır. Bu bazen sadece zihninizde cereyan eder. Bazen de onların yatak ucunda.
Sayfa 191Kitabı okudu
"Ölüm doğaldır" dedi yine. "Ölümü bu denli büyütmemizin tek nedeni kendimizi doğanın bir parçasıymış gibi görmemiz. İnsanlar olarak, kendimizi doğadan daha üstün görüyoruz."
Sayfa 175Kitabı okudu
Bağışlamamız gereken sadece başkaları değil.... Kendimizi de bağışlayabilmeliyiz.
Sayfa 168Kitabı okudu
Nerede yaşarsak yaşayalım, birer ademoğlu olarak en büyük hatamız uzak görüşlü olmamamızdır. Kim ve ne olabileceğimizi göremiyoruz.
Sayfa 158Kitabı okudu
“Life has to end”, she said. “Love doesn't.”
Love, like rain can nourish from above, drenching couples with a soaking joy. But sometimes, under the angry heat of life, love dries on the surface and must nourish from below, tending to its roots, keeping itself alive.
People say they "find" love, as if it were an object hidden by a rock. But love takes many forms, and it is never the same for any man and woman. What people find then is a certain love. And Eddie found a certain love with Marguerite, a grateful love, a deep but quiet love, one that he knew, above all else, was irreplaceable. Once she'd gone, he'd let the days go stale. He put his heart to sleep.
Which was worse when left unexplained: a life, or a death?