İnsan kendisine acır mı? Ben acıyorum.
Sayfa 17Kitabı okuyor
"Neden ben de sizin gibi olamıyorum? Bir ben miyim düşünen? Bir ben miyim yalnız?"
Sayfa 49Kitabı okuyor
"Bunların içinde 'meçhul denizlerde balık' olmayı isteyen var mı acaba?"
Sayfa 44Kitabı okuyor
Bu iki adam dünyada hoşgörü diye bir şey olmadığını bilmiyorlar. İnsan kendininkine uygun olmayanı bağışlamaz. Biz, hoşgörüsü olmadığını bile bile, başkalarında kendininkinden ayrıyı bağışlamağa çalışana hoşgörülü diyoruz.
İnsan, günlerin biteviye geçişinden yakınmadıkça mutlu sayılırdı.
“Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.”
Sayfa 190Kitabı okudu
“Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır. Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır tutunurlar. Kimi zenginliğine
tutunur; kimi müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü fark etmez.”
Sayfa 183Kitabı okudu
“Belki de insanlar kendi kendilerini düşünmek,
hayaller kurmak için yeteri kadar yalnız kalamadıklarından anlayışsız oluyorlardı.”
Sayfa 130Kitabı okudu
“‘Fotoğrafları sevmem’, demişti. ‘İnsanın hayalini sınırlarlar; hep kendilerini düşünmeye zorlarlar
bizi.’"
Sayfa 130Kitabı okudu
"Işıklarını yeni yakmış bu şehri seviyordu. Aradığı burda, şu gelip geçen insanların içindeydi."
Sayfa 38Kitabı okuyor
"Herkes onun gibi değil miydi? En az umutlanmaları gerektiği zamanlar en çok umarlardı."
Sayfa 31Kitabı okuyor
Bilindik gecelerden biriydi. Kulaklarında büyün şehrin uğultusu vardı. Belki arananın ayak sesleri de bu uğultunun içindeydi."
"Kadınların neden evlendiklerini anlıyorum. Yalnız kalabilmek için."
"Ne öğrettim ona? Dünyada tanımadığı bir deli daha olduğunu."
"Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uymak."