Dağlarda tek
tek
ateşler yanıyordu
Ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında
birdenbire beş adım sağında onu gördü.
Paşalar onun arkasındaydılar.
O, saati sordu.
Paşalar: "Uc" dediler,
Sarisin bir kurda benziyordu.
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
Yürüdü uçurumun basına kadar,
eğildi, durdu.
Bıraksalar
İnce, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
Kocatepe'den Afyon ovasına atlayacaktı.
Sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun
Herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
Yıldızlarla yedi renk gökyüzünü öpüyorsun.
Senin gözlerinde gizliydim
Hiçbir sesin hiçbir yüze derinlik katmadığı; çarşıların sünger gibi insanların ömrünü emdiği; yüksek sesle konuşmanın
haklı ve önemli olmaya yettiği; "taşların bağlanıp köpeklerin
serbest bırakıldığı"; yalanın iplerinin çözüldüğü; insanların,
eşiklerine dayanan yıkımdan kapılarını örterek kurtulduğu;
mevsimlerin bile devlet zoruyla düzene sokulduğu; annelerin çocuk yerine suç doğurduğu; yatakların mezara, evlerin hapishaneye döndüğü; herkesin gücünü, incittiği insan
sayısından aldığı; gülünç olmamak için insanların sevgisini
gövdesine gömdüğü, aşağılık bir kuşatma altında, bir halk
kahramanı, bir uzak masal zamanı gibi onurlu, mağrur, bilge
ve güzeldi. Bizim kusurumuzu, hasretlerimizi, iyiliğimizi ve
kötülüğümüzü göstermek için dünyanın başımızın üstünde
tuttuğu bir hayal ülkeydi, bayrağı gökkuşağı olan.
Sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun
Herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
Yıldızlarla yedi renk gökyüzünü öpüyorsun.
İnsanın zamana karşı biricik şansıdır aşk
Onca kapı onca duvar içinde bulur aynasını
Senin bütün hayatına yetecek bir söz söylesem
Seni bu söze inandırsam, kendimi yatıştırsam,
sussam.
Sonunu görmesem de ömrümde bir şeye inanmış
olarak ölürdüm
Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan.
Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın
kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün acıların anasıdır,
de... Sars aklımın cılız ayaklarını, kuşat beni. Değişik şeyler
söyle ne olur, yeni bir şeyler söyle. Yıldım ömrümün kalıplarından. Beni duy ve anla.
İstemenin kuralı
yoktur, de, açıklaması sınırı suçu yoktur; istemek yaşamanın
kendiliğinden sonucudur, ne haklı ne haksız, ne yerinde ne
yersiz...