19. yüzyıl başlarında, “başarı” ile sonuçlanan Sırp (1804) ve Yunan (1821) ihtilalleri’nden başka, Osmanlı Devleti içinde geniş çapta merkezden kopma eğilimleri ve eylemleri görülür. Osmanlı ve Cumhuriyet tarihçileri tarafından “ayaklanma”, “isyan”, “başkaldırma” diye nitelendirilen bu hareketler genel olarak kişisel tutkuların bir sonucu,
Barış, eşitler arasında olur; uyum,karşılıklı kabulün dengesinden doğar.
Sayfa 80 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Öfekeyi, hiddet ve şiddetle anlamdaş bellemişiz. Öfkesizliğin, duyarsızlıktan, ilgisizlikten, sindirilmişlikten filizlendiğini düşünmemişsinizdir hiç.
Sayfa 79 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Kör alışkanlık, nice insanı anlamsız yüke koymuş, nice doğruyu, gerçeği kavrayamaz kılmıştır.
Sayfa 76 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Hep vererek de birilerini eksiltili bırakmak da bi bencillik değil midir?
Sayfa 73 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Tarihin yürüyüşünün ağır, sessiz işçileridir sıradan insanlar.
Adları geçmez onların, genel söylemde, kitaplara düşmez gölgeleri.
Sayfa 63 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
İnsanı, ulaşamayacağı büyüğe ayarlamak, ona, topluma kötülük değil de nedir? Bırakın, herkes kendi büyüğünü gerçekleştirdim! O boyutları değişik büyüklerle güzelleşmez miyiz, esenliği paylaşmaz mıyız?
Ne dersiniz?..
Sayfa 23 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Tarihi, sıradan insanlar omuzlayıp ileriye taşıyor ama tarih,bayrağı dikenlerin destanını anlatıyor. İyi de o sıradan insanlar olmasaydı, kim götürecekti bayraktarı, bayrağı diktiği tepeye?
Sayfa 22 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu
Durmak yitmekti, ölümdü. Özümüze saygıyı yitirmemek için, işlerinizi sürdürmeye zorunluydunuz artık.
Sayfa 16 - Güldikeni YayınlarıKitabı okudu