Her adamın, her kadının kendi hikayesi vardır..
Bu geçmişle yüzleşmeyi reddetmek istemiyorum..
Hayatta, her şeyden önce önemli bulunan tek şey: Kendini hiç yenik saymamak ve her yenilgiden sonra baştan başlamak..
Sonra toparlanıyor ve kendi kendime şöyle diyorum: ''Kaçıp kurtulana kadar kaç kere başarısızlığa uğradın? Yedi sekiz kere, değil mi ? Eh, hayat da böyle. Bir bankoyu kaybeder, ötekini kazanırsın! Gerçekten sevilirse hayat budur!''
Sizler gibi zavallı heriflerin yönettiği dünya ancak savaşlar ve ihtilaller dünyası olabilir..
Sanırım geçmişi unutmanız değil ama belki geçmişten artık söz etmemeniz gerek...
Siz yaşamak için yaşamaya koyulacak yetenekten bile yoksunsunuz. Hayat aynı ideolojiye sahip olmayan insanlar arasında sonu gelmez savaşlardan mı oluşmalıdır sadece?
Ne kadar güç herkes gibi yaşamak, boyun eğmek herkes gibi onlara ayak uydurup yürümek!
İşin en acısı, geri döneceğim konusunda hiç bir umut beslememesini ona anlatmak zorunda oluşum...
Bugünü yaşayalım, geri kalanlar hakkında kararı gelecek verir...
Mutlu ol kızım, ama gelecek konusunda hayale kapılma!
Evet, aza kanaat ederek yaşayan, bir hiçle mutlu olan, nereden geldiği ve ne olduğuyla ilgilenmeden bir adamı benimseyen bu insanlar arasında basit ve namuslu biri olmak kolay..
Ne kadar az şeye sahip olursam, bu ülkeden ve fazlasıyla büyüleyici insanlarından o kadar kolay sıyrılabilirim..
Ve şimdi, özgürlüğüme kavuşup kararlarımı kendi kendime alacak yerde, bırakıyorum kendimi başkasına. Kafesi açılan ve uçmayı unutmuş bir kuş gibi tam. Uçmayı yeniden öğrenmek zorunda..