Ne eksik ne fazla
görünür olmak, daha fazla göz tarafından denetlenmeyi göze almak demektir. daha fazla göz tarafından denetlenme ihtiyacı ise, insanın yaratıcı tarafından görüldüğü/denetlendiği inancı ve bilincinin zayıflamasıyla doğrudan alakalandırılabilecek bir durumdur.
göz |||
Çünkü modern dünyada ve özellikle de postmodern anlayışta var olma biçimi "görünme"dir. Başkaları tarafından görülüyor olmak, ilgiyi kendi üzerinde toplayarak fark edilme manasını taşımaktadır. Kitle kültürü içine sıkışmış, kendisine seri üretimin ve seri tüketimin küçük bir parçası olmaktan başka bir değer atfedilmeyen insan için "fark edilme", sanal varolma biçimleri ar mağan etmektedir. Var olduğunu, başkaları kendisini seyrettiği oranda, yani başkalarının dünyasında yer etmeye başladığında hissedebilen postmodern insan, mümkün olduğunca az insana görünerek kendi dünyası içinde yaşamayı, "sağlıksız" bir durum olarak algılamaktadır.
Çocukların yarası annelerinindir, annelerin yarası ise sadece annelerin.
Geçmişin uzak ve silik bir anısının şimdi hayatımın tam orta yerine demir atması tuhaf değil mi?
Ama insanlar kendi sınırlarını hiç fark etmeden yaşarken özgür olduklarını sanıyor. Sınırlara çarpa çarpa yaşayanlar imkansıza doğru koşuyorlar.
O benim hâlâ unutma bahsinde olduğumu sanıyordu.
Yaşayacaktım yaşama gayemi unutmadan..
Hayatımı gizliyor değilim. Saklanıp gizlenmek ayrı mahremiyet sınırlarını korumak ayrı bir şeydir. Saklananlar bir suçtan dolayı arananlar ya da hayatı tehlikede olanlardır. Mahremiyet sınırını korumak isteyenler ise hayatının sınırlarına sahip çıkmak isteyenlerdir.
"Olmuş bitmiş bir şey yoktur. Olan biten durmadan değişir.
Her hatırlayışta, her nakledişte hatta her unutuşta…"
Hayatım biricik ve bana ait.
Her şeyin kaydının tutulması gerekmiyor. Bazı şeyleri "orada" bırakmamız gerekiyor.
.."Yabancı"nın hikayesi bizi her zaman yorar. Çünkü o hikaye ile ne yapacağımızı bilemeyiz. Bin kişinin ölümü istatistiki bilgi olarak bizi 'ölenlerden' ve ölümlerden uzaklaştırırken; bin kişinin içindeki bir kişinin bir adım öne çıkan hikâyesi artık bir trajedi olarak bizi vurur. ..
Sayfa 92Kitabı okudu
...Yazmak, biraz mesafe koymaktır. Biraz uzaklaşabilmek. Her kalem kendini özne, yazdığı şeyi nesne kılar biraz. Onun için psikiyatristler hastalarına yazmayı şifa niyetine sunar. İçinde taşıya taşıya ağırlaştırdığı sorunlarını dışına çıkartsın ve böylece kendinden uzaklaştırsın diye. Yazmak biraz uzaklaşmaktır...
Sayfa 169 - Profil kitapKitabı okudu
Çocuklarımızın canı sıkkın!
Çocuklarımızın canı sıkılıyor. Ebeveynler perişan. Nerede nasıl eğlendireceğim, hangi faaliyet ile gölünü hoş tutacağım endişesine gark olmuş durumdalar.
...
Çocukların canı sıkılacak! NOKTA! Onların can sıkıntısını, tüketim zamanına değil üretim ve sorumluluk zamanına çevirmek de büyüklerin boynunun borcu.
Sayfa 210Kitabı okudu
