Lukas uçmak için doğduğuna inanıyordu. Tüm zamanını, kuşları izleyerek ya da uçakların gökyüzünde bıraktığı izleri merakla takip ederek geçirebilirdi.
Bir sürü kanat yapmayı denedi:
Büyük, küçük, kuş tüyünden, kâğıttan ya da kartondan... Hayalindeki gibi uçabilmesine yardımcı olacak her şeyi denedi. Tabii, hiçbiri işe yaramadı.
Ama Lukas umudunu yitirmedi.
Her yıl sonu, Noel Baba'ya mektup yazarak, "Lütfen, lütfen, lütfen," diye yalvardı. Gerçekten uçmasını sağlayacak kanatlar diledi ondan.
Ancak, nedendir bilinmez, Noel Baba her seferinde onu yanlış anlıyor ve işe yaramaz oyuncak kanatlar gönderiyordu.
Her doğum gününde olduğu gibi, Lukas yine aynı dileği dileyip pastanın mumlarını üfledikten sonra, annesi ona, "Lukas, uçmanın başka yolları da var," dedi ve eline bir kitap verdi.
Renklerimle milyonlarca şeyin resmini yaparım. Kırmızı uğurböceklerinin, mavi gökyüzünün, sarı muzların resmini yapmayı bilirim. Hatta havai fişeklerin, penguenlerin ve gorillerin bile resmini yaptım, ama… hiç öpücük resmi yapmadım.
Annelere!
Öpücük ne renk olur, en biliyor musun?
Mavi için dediler ki, hüznün rengidir.
Gerçekten mi?
Sayfa 22Kitabı okudu
