Uzun bir yolculuktan sonra eve dönmek gibisin. “Eve geri dönmek” gibisin… Kitabın kapağını ilk kez açmak gibisin. İçimden hiç dışarı çıkmamak gibisin. Dümdüz bir yola alabildiğine koşmak gibisin. .. Yaşlanmadan ölmek.. gitmeden varmak.. hiç aramadan bulmak gibisin. İçime doğmuş orada, orada kalmış gibisin. .. Susmak ama hep anlatmak gibisin.
Nur, hiç evi olmadı, kendini bir yere ait hissedemedi hiç. 'Eve dönmek' nedir bilemedi...
"Karadan ayrılmak için denize çıkmak gerekir; ama denizde olduğumuzun tadına varabilmek için de denizden karaya bakmak esastır.
Öldüğümüz için mi hayata bakıp duruyoruz yoksa?
Yaşasak ölüme bakardık."
"Sahip olduklarımızı da verirsek, geriye bizden ne kalır? "
"Tarih, gerçekmiş gibi gösterilen kurmacayi resmeder. Diğer yandan, hikaye, kurmacaymis gibi gösterilen gerçekleri resmetmektedir."
Roman ve gerçek bolumleriyle ilerleyen romanda, bir süre sonra her şey buğu'lanıyor, gercek ile kurguyu karıştırmaya başlıyorsunuz.
Roman ne anlatıyor derseniz, yazarın anlatımıyla;
Filistinli bir kız ile Yahudi bir erkek...
Onları ayıran 'ARA' lar...
Nihan Kaya yine karakterlerin psikolojik analizlerlerinin yapıldığı, duygu durumlarının okuyucu tarafından ozumsendigi, böylelikle okuyucunun karakterle bütünleşebildigi nefis bir roman yazmış.
Kalemi daim olsun