'Burası dünya! Ne çok kıymetlendirdik. Oysa bir tarla idi; Ekip biçip gidecektik…'
Nazif Gürdoğan’a yazdığı satırlardan...
Kardeşim biz ne zaman iki ayağımız için bir çift pabuç edinebileceğiz. Şöyle 75’e doğru bakıyorum da daha ilerde bile evlilik diye bir şey yok. Yaşım böyle koşuşturuyor ya, umutsuzluğa, evlatsızlıktan ileri gelen bir devam etmeme korkusuna kapılıyorum.
Sayfa 182
O sabah ezan sesi gelmedi camimizden
Korktum bütün insanlar, bütün insanlık adına
Bazen varı anlarsın, yok ile...
Bir kültürün, bir toplumun yeniden yapılanmasında Sezai Karakoç edebiyat ve sanatın payını “ruhun vücuttaki payına” benzetir. Nasıl vücut ruhsuz diriliğini koruyamazsa, edebiyatsız bir toplum canlılığını koruyamaz. Sanat ve edebiyatsız bir toplum, çorak toprak gibi hiçbir alanda verimli ve doğurgan olamaz.
Sayfa 212