Oysa umut, en büyük toplumsal düzenleyiciydi. İnsanlara umut verirseniz onlara hemen her şeyi yaptırabilirsiniz.
Sayfa 505Kitabı okudu
“Bize hayatlarımızı veren çocuklardır; onlarsız, toz gibi geçip gideriz.”
“En büyük inanç, aksi yöndeki tüm kanıtlara rağmen soru sorabilme arzusudur.”
Bana göre,sevgili dostum,asla yaşlı olamazsın sen,
Çünkü gözlerini ilk gördüğüm zamanki gibisin
Güzelliğin hiç değişmedi.
Sayfa 753Kitabı okudu
İnzivaya çekilmiş yoksul bir keşiş misali,
Sonu gelmez şüphelerle harcanan günlerimi,
Geri gelmeyeceklerin yasını tutarak geçirmek istiyorum,
Aşktan başkasının beni bulamayacağı yerde.
Sayfa 695Kitabı okudu
Göğsünde bir boşluk açılmıştı sanki ve bunun ne olduğunu fark etti;henüz gitmemiş birini özlemenin acısıydı.
Sayfa 691Kitabı okudu
Seni hatırlayan birileri olduğu sürece bir parçan yaşamayı sürdürür.
Sayfa 689Kitabı okudu
Son bir nefes aldı, havayı göğsünde tuttu.;sanki içinde tuttuğu hava değil çok daha fazlasıydı.Özgürlüğün, bütün dertlerden kurtulmanın, her şeyin sona ermesinin tatlı tadıydı.
Sayfa 685Kitabı okudu
Ebeveynliğin insana öğrettiği bir şey varda şuydu: İstediğiniz kadar kaygılanabilirdiniz ama bu hiçbir şeyi değiştirmezdi.
Sayfa 31Kitabı okudu
"Sen elinden geleni yaptın"
"Ama yetmedi"
"Hiçbir zaman yetmez ki"
Sayfa 347
Gölgeler nasıl hızlıysa,rüyalar nasıl kısaysa
Kararmış gecede çıkan şimşek Nasıl yeri göğü aniden aydınlatırsa Ve insanın "Bak!"demesine fırsat kalmadan
Karanlık tarafından yutulursa:
Parlak şeyler de öyle çabucak son bulur.
Shakespeare
Sayfa 461Kitabı okudu
Sara kederin,insanın tek başına gitmesi gereken bir yer olduğunu anlıyordu.Kapısız bir oda gibiydi keder ve içeride olup bitenler,hissedilen öfke ve acı orada kalmalıydı,başkalarını ilgilendirmezdi.
Sayfa 346Kitabı okudu