Alçakgönüllü bütün büyük şairler gibi Derviş'te de şiir, bütün bu katliamlara karşın bir tedavi görevini üsteleniyor; şiir yaşamın özü oluyor, yaşamı şiire üstün tutuyor. "Ben bir şiir okulunda öğrenci-öğretmen veya usta-çırak olmayı reddediyorum. Yaşamın her anında beklenmedik biçimde bir teorinin beni hapsetmesini sevmeyeceğim. Okullar şiir yaratmayacağına göre, şiirler bir okul yaratabilir" diyor.