Garip bir soru bu.
Ama ya doğruysa?
Kim bu soruya "evet" diyecek, kim bu gerçeği kabul edecek, kim kabul ettiği bu gerçeği, kendi haçını taşır gibi sırtında taşıyabilecek?
Hepimiz gizli gizli, hayatımız boyunca çeşitli mutluluk kavşaklarından geçtiğimizi biliyoruz, genellikle o kavşaklarda ters yana döndüğümüzü de.
Niye sapamadık aslında sapmak istediğimiz yola?
Eğer hayatımız kaybetmeye pek de aldırmadığımız bir oyun olsaydı, zarımızı attıktan sonra, istediğimiz yöne sapar mıydık?
Niye sapmadık peki?
Hayatımız bir oyun olmadığı için mi?
Mutluluk yalnızca oyunlarda mı var?
Gerçek hayatta mutluluğa doğru yürünmez mi?
O mutluluk kavşaklarında ne engelledi bizi?
Niye bir mutluluğu kendi ellerimizle öldürdük?
O yaşanmamış mutlulukların hayaletleri arada sırada rüyalarınızda çıkmıyor mu ortaya ya da huzursuz yaz gecelerinde dağınık saçlarıyla gelmiyorlar mı?
Yaşanabilecekken yaşanmamış kaç mutluluk var hayatınızda?
Yaşanmışlardan fazla mı?
Yaşanmamış olanlar yaşanmışlardan fazla, değil mi?
Karanlıkta Sabah Kuşları
Tuhaf bir yaz gecesi dolaşıyor dışarıda.
Gürüldeyen külrengi bulutlar, bulutların arasından kanlı bir orak gibi arada bir gözüken huzursuz bir hilal, geceye toz gibi dağılan sessiz bir yağmur.
Hiçbir şey yerli yerinde değil bu akşam.
Sanki Macbeth'in cadıları çıkacak bir yandan.
En neşelisinde bile kekremsi bir hüzün bulduğumuz eski şarkılar çalıyor.
Eğer hayatımız, üstünde damalar olan o kartondan oyunlardan biri olarak konsaydı önümüze, kaybetmeye pek de aldırmadığımız bir oyun olarak, bugüne dek yaptığımız hamleleri aynen yapar mıydık?
Yoksa değişik mi olurdu bütün o hamleler?
Karanlıkta Sabah Kuşları
"Handan,hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icadettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?"
Orhan Veli Kanık, Giderayak
"Handan,hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icadettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?"
Orhan Veli Kanık 🧡
Büyük denen kişi, özgürlüğü elinden alınan çocuktan başka biri değildir.
Biz çocukluğu kazasız belasız atlatılması gereken bir dönem olarak görürüz. İstanbul sokaklarında çöp toplayan kamyona sesini çıkarmadan kamyonun arkasından bekleyen sürücüler, aynı sabrı öğrenci servislerine göstermiyorlar. Bir çöp kadar değer vermiyoruz çocuklara. Bunun en somut kanıtı da biz büyüklerin birbirimizi aşağılamak için kullandığı şu tür tanımlardır: "Senin o dediğin çocuk oyuncağı", "Çocuk olma"... Neden? Ne zararını gördük çocukluğumuzun? Bir zamanlar cebimizde paranın yerine oyuncaklarımız olduğunda daha mutlu değil miydik? Büyük denen kişi, özgürlüğü elinden alınan çocuktan başka biri değildir.
#3D Türkçe paragraftan alıntı
Giderayak
Handan,hamamdan geçtik,
Gün ışığında ki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık;
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
ORHAN VELİ KANIK
Handan, hamamdan geçtik,
Gün ışığındaki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık;
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
Handan, hamamdan geçtik,
Gün ışığındaki hissemize razıydık;
Saadetinden geçtik,
Ümidine razıydık;
Hiçbirini bulamadık;
Kendimize hüzünler icadettik,
Avunamadık;
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
Orhan Veli Kanık
🌸
Önemli Okuyalım!...
Düğünlerimiz İslam'ın neresinde?
İslam düğünlerimizin neresinde?
Bu yazım sorumluluk sahibi olan kimseleredir.
Düğünümüze peygamber efendimizi davet eder miydik?
Kur'ân okumayla başlayan ama raks ile biten düğünlerimiz İslam'a ne kadar uygun?
Evden dualarla, salavatlarla, tekbirlerle, Kur'an köprüsü altından geçerek başlayan