“O zaman kocası bir hıçkırık koparacak, sonra kana kana ağlayacak, nihayet, şaşırması geçince, affedecekti.
Emma dişlerini gıcırdatarak mırıldandı:
— Evet, affedecek beni, beni tanıdığından dolayı kendisini mazur göreyim diye bana bir milyon vermeyi bile az bulan bu adam, affedecek beni... ”
Ona, alınyazısı kendisiyle uğraşıyor gibi geliyor ve bundan büsbütün gurur duyuyordu
“Francalar, belki haçlı seferleri devrinden kalma, gotik çağı yiyeceklerinin son örnekleriydi; gürbüz Normandiyalılar, sofrada, meşalelerin sarı ışığı altında, tatlı şarap güğümleriyle dev gibi jambon ve sucuk yığınları arasında, yutulacak Mağribi kelleleri zannederek karınlarını bunlarla doldururlardı. ”
Bir kuş gibi uçup giderek, uzaklarda, lekesiz uzaklıklarda, bir yerlerde yeniden gençleşmeyi ne kadar istiyordu.
her noterin gönlünde birazcık şair kırıntısı bulunur.
Ah be Şarl, aradığım insan…:):.
“Neden bu kadar öfkeleniyordu? Charles her şeyi karısının geçirmiş olduğu sinir hastalığı ile izah ediyor, sakatlığını kusur saydığı için kendi kendine kızıyor, kendini bencillikle suçluyor ve içinden hemen gidip karısını öpmek geliyordu.”
Liralık mı. :) frank olmasın. hashtag - çeviri hatası
“Tasfiye tamamlanmıştı, kendilerine, Barneville'den başka, altı yüz liralık bir akar kalıyordu, onu da düzenli olarak gönderecekti.”
Ne olursa olsun mutlu değildi, hiçbir zaman mutlu olmamıştı. Hayatın bu yetersizliği, dayandığı şeylerin hemen bozulup çürümesi nereden geliyordu?.. Ama, bir yerlerde kuvvetli ve güzel bir insan, hem coşkunluk, hem de incelikle dolu kıymetli bir varlık, bir melek kılığı altında bir şair kalbi, gökyüzüne şairane düğün destanları söyleyen tunç telli bir rebap bulunsaydı, onunla tesadüfen niçin karşılaşmamalıydı? Ah, ne imkânsızlık! Zaten hiçbir şey böyle bir araştırmaya değmezdi; her şey yalan söylüyordu, her gülümsemenin altında sıkıntıdan bir esneme vardı. Her sevinç bir lanet, her zevk bir iğrenme gizliyordu ve en iyi öpücükler, dudaklarda gerçekleşmesi imkânsız daha yüksek bir şehvet özlemi bırakıyordu.
Fakat sevdiğimiz kimseleri hor görmek bizi onlardan az çok uzaklaştırır. Mabutlara dokunmamak lazımdır, yoksa yaldızları elimizde kalır.