Gözlerin, gecenin siyah örtüsüne yıldızları serpiştiren sihirli bir değnek gibi. Kalbim, adımlarını takip ederek ritmini buluyor; her bir çiçek, senin varlığının güzelliklerini anlatan birer kıta gibi açıyor.
Gökyüzü, aşkımızın şahidi olarak parlıyor; ay, senin gülüşünü taklit ederek ışıl ışıl parlıyor. Rüzgar, saçlarını hafifçe oksarken, benim içimde yazılmış bir aşk şiiri beliriyor. Her dokunuşun, bu şiirin melodisini çalıyor, her öpücük, kalbimdeki bu şiiri daha da derinleştiriyor.
Deniz, sevgimizin sonsuzluğunu yansıtarak kıyıya vuruyor; kum taneleri, birlikte geçirdiğimiz anıların izlerini taşıyor. Bu yazılmamış hikaye, seninle her anında yeni bir sayfa ekleyerek devam ediyor. Aşkımızın dört mevsimi, içinde bulunduğumuz bu anın güzelliklerini sarhoş ediyor, her bir hece, seninle dolup taşıyor.
Cahide Sonku, zirveden bulaşıkçılığa
Asıl adı Cahide Serap’tı. Sinema tarihimizde ulaşılması zor ilklerin sahibiydi. İlk kadın stardı; ilk kadın film yönetmeniydi; ilk kadın film yapımcısıydı. Türk Marlene Dietrich’i de denilen Cahide Sonku; sinema dünyamızda zirveyi ve batağın dibini gören en ünlü isimdi. Yeşilçam yapımı İhtişam ve Sefalet’in kadın başrol oyuncusuydu, denilse de
Bu da burada kalsın. Acının lisanı “gözlerdir.”
Gecenin bu vakti bir Filistin kanalına tevafuk oldum. Anladığım kadarıyla Filistin yerel kanalı ve anlatılanları anlayamıyorum. Ekranda gördüğüm şey yerde başlarını elleri arasına almış ağlayan bir kaç kişi. Önlerinde bir ekran var ve bir canlı yayın izliyorlar. Bende onları izlemeye devam ediyorum. Ama anlamıyorum. Yine de izliyorum. Biraz zaman geçti ve ağlayan kişiler Press yazılı yeleklerini giydiler. Filistinli gazeteciler olduğunu anlıyorum. Birisine mikrofon verildi. Yutkundu, yutkundum. Konuşmaya çalıştıkça boğazına dizildi cümleler. Durdu, gözlüğünü çıkardı. Gözlerini sildi. Gözlerimi sildim. Anlattıklarını anlamadım. Sadece cümle içindeki “Şehid”, “Filistin” ve “Gazze” kelimelerine aşinaydım. Anladığım şu ki acının lisana ihtiyacı yok. Gözler en büyük şahidi acının ve ortak dili. Allahım sen çocukları çok seversin. Sevgili Habibinin hürmetine ve masum çocuklar için bir an evvel Filistin’i feraha erdir.
Amin. 🤲🏻🕊️
O Gece Sendin Gelen
Arş'ın kubbelerine, adı nûrla yazılan,
İsmi; semâda ''Ahmed'', yerde ''Muhammed'' olan,
Yedi katlı göklerde, Hâk Cemâli'ni bulan,
Evvel-Âhir yolcusu, Yâ Hazreti Muhammed.
Sağnak nûr yağmurları, inerken yedi kattan,
O gece, Sendin gelen, ezel kadar uzaktan,
Melekler, her zerreye, müjde verirken
Aile Ahlakı
Muhammed Emin Yıldırım'ın Aile Ahlakı kitabında geçen bir duayı paylaşmak istiyorum.
Kerbela'nın tek şahidi İmam Zeynelâbidîn'in duasını aktaralım: “Allah'ım! Katındaki şeref, saygınlık ve esenliği anneme ve babama tahsis et. Ey merhamet edenlerin en merhametlisi! Onlar için yapmam gerekenleri bana ilham et. Bütün bunları
Kara kaplı bir defterin bembeyaz bir sayfası varmış. Tertemiz, boş bir sayfa. Bir gün, masanın üzerine açılmış kara kaplı defterin beyaz sayfasına bir çizik atılmış. Ardından üzerine nokta konulmuş. Aradan birkaç saniye geçmiş çizginin üzerine nokta konmuş. Bu sırada masanın yanındaki duvar boylu boyunca pencerelerle doluymuş ve hiç durmadan
Hani gecenin şahidi olmaz derler ya,
Bu duvarlar, bu şarkılar neyin nesidir o zaman?