Bu da burada kalsın. Acının lisanı “gözlerdir.”
Gecenin bu vakti bir Filistin kanalına tevafuk oldum. Anladığım kadarıyla Filistin yerel kanalı ve anlatılanları anlayamıyorum. Ekranda gördüğüm şey yerde başlarını elleri arasına almış ağlayan bir kaç kişi. Önlerinde bir ekran var ve bir canlı yayın izliyorlar. Bende onları izlemeye devam ediyorum. Ama anlamıyorum. Yine de izliyorum. Biraz zaman geçti ve ağlayan kişiler Press yazılı yeleklerini giydiler. Filistinli gazeteciler olduğunu anlıyorum. Birisine mikrofon verildi. Yutkundu, yutkundum. Konuşmaya çalıştıkça boğazına dizildi cümleler. Durdu, gözlüğünü çıkardı. Gözlerini sildi. Gözlerimi sildim. Anlattıklarını anlamadım. Sadece cümle içindeki “Şehid”, “Filistin” ve “Gazze” kelimelerine aşinaydım. Anladığım şu ki acının lisana ihtiyacı yok. Gözler en büyük şahidi acının ve ortak dili. Allahım sen çocukları çok seversin. Sevgili Habibinin hürmetine ve masum çocuklar için bir an evvel Filistin’i feraha erdir.
Amin. 🤲🏻🕊️
·
479 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.