karanfil
(16 Haziran 2004)
Ayça okulunun kapısından koşarak çıkarken etrafına göz gezdirdi. Tanıdık hiçbir yüz görmemenin verdiği üzüntüyle omuzları çökmüştü. Bugün annesi de babası da onu okuldan almaya gelmemişlerdi.
Bu çok sık yaşanan bir durum değildi. Sadece annesinin ve babasının işi olduğu zamanlar olan bir durumdu. Babası muhtemelen daha işten
Mavi Efsun
Bir yalanın duvağına işlenmiş beyazlıktaydı yerde sürünen umdukların. Tatlı tatlı ertelemek vardı. Nasılsa; Güneş doğmaktaydı her sabah, nasılsa sağlamdı uçurumsa da tutundukların...
Kırmamak adına yaptıklarını, yağmurlu bir günde yine bir semt esnafının tentesine bıraktığım anda, yağmurun kesildiğini farkettiğim o umarsız anda, umursamadığını
Zamanın debisi attırmaz kulaçları
Görmezden gelen bakışlar zehirler kimliğimi
Yakıp geçen dumanı nasıl da içine çekmez
Geçer de etkilenmez insan!
Nefesim ağır ve dokunaklı
Bedene armağan sahibine yük
Birikti cümleler kubbeye sığmayan sayfalar dolu sözcük
Ellerimde bir tutam saç teline düğümlü hayal kırıklığı
Duyulan bir nefese yakıştırdığım
bütün o çılgınlıklardan sonra ah yazık
inanasım gelmiyor, akıllanmışım
sanki “o” bende ölmüş ve ben bu yüzden
yorgun, suskun ve bomboşum
her an sorup duruyorum aynaya kederli
neyim artık, neyim gözünde
ve aynada görüyorum ki, ah
eski benden kalmamış bir gölge bile
yol aramıyorum gündüzün şehrine
kuşku yok ki bir mezarın derinliklerinde uykudayım
cevherim var fakat onu korkudan
gönlümün bataklıklarında saklamaktayım
gidiyorum… ama sormuyorum kendime
yol nerede?… menzil neresi?… amaç nedir?
öpücük veriyorum fakat kendimden habersizim
bu divane gönlümün tanrısı kimdir?
“o” bendeki adam ne olduysa ansızın
gözümde başkalaştı, değişti
sanki gece, soğuk elleriyle
takatsiz ruhumu alıp gitti
Furuğ Ferruhzad
Öpücük
her iki gözünde onun günah gülüyordu
yüzüne ay ışığı gülüyordu
o suskun dudakların geçişinde
sığınmasız bir yalaz gülüyordu
utangaç ve silik bir istekle dolu
bakışları sarhoşluk renginde olmalı
gözlerine baktım ve söyledi:
aşktan bir ürün almalı
bir gölge eğildi diğer gölge üstüne
gecenin gizlisine saklandı
bir soluk kaydı bir yüze
iki dudak ortasından öpüş alazlandı
Furuğ Ferruhzad
bütün o çılgınlıklardan sonra ah yazık
inanasım gelmiyor, akıllanmışım
sanki “o” bende ölmüş ve ben bu yüzden
yorgun, suskun ve bomboşum
her an sorup duruyorum aynaya kederli
neyim artık, neyim gözünde
ve aynada görüyorum ki, ah
eski benden kalmamış bir gölge bile
yol aramıyorum gündüzün şehrine
kuşku yok ki bir mezarın derinliklerinde