"Başka bir hayatta düğme olarak dünyaya gelsem keşke. Herhangi bir düğme. Don düğmesi bile olur. İnsan olup sefil gibi çile çekmekten iyidir."
Sayfa 172Kitabı okudu
İnsanları çok sevmeyi sevmiyorum. Sevince de ölmelerinden korkuyorum.
Mutlu olmak nedir ?
Kim bilir ?
Mutluluk tıpkı zamana benziyor : o değil insanlar hareket ediyor, insanlar gelip geçiyor..
Hayatın kanunu bu ..
Neden hayattaki her şey gitmek, gelip geçmek zorundaydı? Zeze, yalnızca doğmak, yola çıkmak demek olduğundan. Yolculuk, daha ilk dakikada başlar. İlk kez soluk aldığın anda. Hayatın katı gerçeğiyle savaşamazsın.
Sayfa 257Kitabı okudu
Elveda ...
“Bir daha birbirimizi hiç göremeyecek miyiz,Maurice?”
“Elbette göreceğiz. Elbet bir gün. Yaşımız ilerlediğinde.
Son bir kez, olanca dürüstlüğüyle gözlerimin içine baktı.
“Bir şey daha var. Her nerede olursa olsun olsun tekrar görüştüğümüzde, koskoca adam olmuş olsan bile bir seferinde vermiş olduğun sözü unutma.”
Neyi kast ettiğini biliyordum. Hiç çekinmeden, hiç utanmadan onu bir baba gibi kucaklayıp öpmemi istiyordu.
“Söz mü?”
“Söz”
“ öyleyse Elveda monptit.”
“Elveda, Maurice.”
Özlemler ölmez.
“Monptit, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür. Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır.”
Sayfa 255Kitabı okudu
Gerçeği herkese denk gelir mi? Muamma
“Bu bir tohum. Bir başlangıç. Gerçekten aşık olduğunda, dünyada daha mutluluk verici, daha güzel bir şey olamayacağınğından hiç şüphe etmeyeceksin. “
Sayfa 255Kitabı okudu
Hayat daha çok gitmekten inşa edilmiş
Arzum gitmek, hiçbir şey düşünmeden, sözler vermeden gitmekti. Hayat hiç durmadan pes peşe dizilen trenlerden, yollardan, gemilerden ibaretmiş gibi. Derdimi nasıl anlatacağımı bilemiyordum. Hep daha uzaga gitme arzusu ama asla geri dönemeyecek kadar uzaga. Hep ilerlemek
Sayfa 250Kitabı okudu
Nazendesi gitmişti…
Gemi, denizin yıldızları arasında gözden kayboluyordu
Gözyaşlarım sel gibi akıyordu şimdi. Umutsuzluğuma, terk edilmişliğime ağlıyordum. Bu kadar küçük, bu kadar kırılgan olmama, elinden hiçbir şey gelmemesine.
Ve ay usulca, şefkatle der ki bana
Elbet bir gün kavuşacaksınız.
Kendimi kandırmaya niyetim yoktu. Dolores geri gelmeyecekti. Yüreğim bu gerçeği bana söylüyordu. Gemiden geriye tek kalan, yıldızlarla dolu gece ve kapkara, suskun bir denizde. Sirius göğün efendisiydi, tıpkı Karina gibi. Ya ay? Ay yoktu. Yalnız özlemler, pişmanlıklar vardı. Hem ay olsaydı böyle konuşmazdı. Sevgiyi dillendirmenin ne anlamı var? Sevgi, hayatta pek az karşıma çıkmış bir şeydi.
Sayfa 247Kitabı okudu
Elbet bir gün kavuşacağız..
Bazen hüzünlü gökte
Parlayan aya bakarım
Ve ay, usulca,
Şefkatle der ki bana,
Elbet bir gün kavuşacaksınız..
Sayfa 246Kitabı okudu
Canım sıkılınca benim mod…
Yemeğimi yer yemez, dünyada olup bitenden habersiz, kendimi odama atıyordum. Kimseyle konuşmayı canım istemiyordu. Acimla baş başa.
Sonsuza kadar …
En iyisi zamana bırakmak. İleride tekrar buluşuruz.
“Beni bekleyecek misin?” “
Ömrümün sonuna kadar. Ya sen?
“Sonsuza kadar.”
Sayfa 241Kitabı okudu
Vardır böyle tanıdığım :)
Çok insan tanırım. Kimseleri beğenmezler ve zaman geçer. Yaşlandıklarını hissettikleri zaman karşılarına ilk çıkanla evlenirler.
Sayfa 239Kitabı okudu
Adam’ın gidişini kendime yediremiyordum.
“Maırice,Adam yüreğimden gitti.“
Maurice, gülümsedi.
“Yoksa sen mi onun yüreğinden gittin? “
Burnumu çektim. Sonunda bezgin halde yanıtladım:
“Sanırım ikisi birden.”
Sayfa 222Kitabı okudu