Ruhlarımız dünyaya yöneldiği sırada bir melek. Deseydi ki koşma Abdullah. Bu maç senin maçın değil. Bu maç sana göre değil. Giyme Abdullah. Bu giysiler sana göre değil. Girme Abdullah bu sahaya, roller dağıtıldı çoktan. Etme Abdullah deseydi ve durdursaydı beni. Dur deseydi bana, kıyma kendine, deseydi. Demedi ki buradayım. Duvarın üstünde. Maçı izliyorum.
Bir sene deyince bile insanın içine bir hüzün saplanıyor. Bir sene ne demek? İnsanların tam elli iki tane pazartesi sıkıntısı yaşaması demek. Elli iki kez pazar akşamı gerilimi... Elli iki kez cuma akşamı rahatlığı.
Gözlerindeki ışıltıyı görmek isterdim.
bildiğimiz dilden başka ne diller vardır ruhumuzda gönlümüzde
Çilesini çekmediğinizde asla öğrenemezsiniz.
"Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.."
İçimde bin orduyu öldürecek bir zehir taşıyordum: Onun Haziran ayına çıkmayacağını bilen tek kişi bendim.
Yüreğime üç çivi
Yüreğime üç çivi çaktılar İbrahim abi.
Üçü de Nisan ayına rastlar.
"Benim de çocuklarım var!" Tak!
"Abdullah saat kaç?!" Tak!
"Haziranda Ilgın'a, kaplıcalara gidelim!" Tak!
Tak tak tak!
Bu gönül rahat bulmayacak!
İz yayıncılıkKitabı okudu
Yüreğime üç çivi
Tak! Tak! Tak,
Bu Gönül huzur bulmayacak!
Yüreğime üç çivi çaktılar !
Üçü de Nisan ayına rastlar.
...