İçim ona nehirlerin denize aktığı gibi akıyordu.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Bütün mesut şehir uyudu, uyuyalım sevgilim
Bazen "Seviyorum seni" diyor, her taraf donanıyordu. Bazen "Senin nereni seveceğim! " diyordu. Aynaya bakıyor, bir türlü sevilecek bir yerini bulamıyordu.
Haydi içindeki şehirde bütün bayraklar iniyor, bir karartmadır, başlıyordu.
Ovaya nazır kütüphaneli, çini sobalı, üç tarafı cam kaplı bir odada oturur, sabah sis içindeki ovaya karşı yazı yazardı. Alabildiğine, ufka kadar onundu.
Bu kurduklarımı hakikat yapmak için insanların biraz daha iyi olması yetmez mi?
"Götürüyorum, havadaki bulutu kovama doldurdum. Götürüyorum. "
Bizim köy bu kış gününde bir ilk bahar kadar ılık, kokulu, kirlidir. İnsanların elleri büyük ve çatlaktır. Kedilerin her tarafı dişlidir.
Dişlerinin arkasında zehir keseleri vardır. Çocuklar kıpkırmızıdır.
Nasıl bir dünya mı? Haksızlıkların olmadığı bir dünya...Insanların hepsinin mesut olduğu, hiç olmazsa iş bulduğu, doyduğu bir dünya..
Hırsızlıkların, başkalarının hakkına tecavüz etmelerin bol bol bulunmadığı... Pardon efendim! Bol bol bulunmadığı ne demek? Hiç bulunmadığı bir dünya.
Aya baktı. Omuzuma başını koyar gibi oldu.
Yahut bana ay ışığı böyle zannettirdi.
Bu ışığa kurban oluverdim.
Baht ile bahtsızlığın çizgisinde olan adam mehtaptaki aşıktır.