Hidayet Karakuş
Öğrenciliğimde iki şeyi büyük bir tatla yapardım: mütala saatlerinde kitap okumayı bir, bir de atlas üzerinde dağları, nehirleri, ovaları, yaylaları, okyanusları, gölleri... düşlemeyi.
Sayfa 137Kitabı okuyor
bilmez misin
hüzünler ve yalnızlıklar
ince biçilmiştir
kendi pusularına düşer hep
yalnız insan
bu şiir senin
yaz adını yalnızlığın defterine
_Ölümdü_
Delikanlı dallarımıza
Sevgiler çizmiştik
Ölümdü
Adını yazmış
Bir koşu gülüver
Yanımda silahım yok
hangi leylasın sen
hangi gurbetin anası
zülfün karanlık ışık
Gençliğin bitmiş artık
Adını koy
"İnsanımız, birbirine sataşmak için hiçbir fırsatı kaçırmıyor. Her an, her durum kendini öne çıkarmanın zamanıdır sanki. Özbenliğimizi kendimize, çevremize yeterince kanıtlayamamanın sonucu değil mi bunlar? Tartışırken bile, söylediğimiz sözlerin özünden çok söylenme biçimi, tonu, edası, ilgilendirir pek çok kişiyi. Sözü cakalı söylemek ; yalın, açık söylemekten daha önemli geliyor kimilerine. Bu yüzden söylenen doğruların temeline inemiyoruz. Kimdi o? 'Biz dostluğun ve inancın gerekli olduğu anda, önemsiz bir ayrıntıya takılıp önemliyi gargaraya getiririz hep' diyen? Sevgi Sosyal mı? Haksız mı? Şu hale bak!.. "
Sayfa 132 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
"Birbirine karışıyor zamanla her acı. Her an bütün acılar birbirinin aynısı oluyor. Oysa zamandan zamana kesintisiz geçiyoruz; saatleri akıtan şey ölümlerin birbirlerine ulanması bugünlerde. Kalbimize dinlenmek için bir mola vermiyorlar... Belki de korku daha çok, bu acının mayasındaki duygu. Korkunun ta kendisi! Kendimi yokluyorum ; korkuyorum, gerçekten korkuyorum. Ama korkunun ecele faydası yokmuş ; ne yapabilirim! "
Sayfa 87 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
"Attığım adımı geri alıp kendime yılgı veremem. Bunca çabadan sonra her şeyi bırakıp köşeme çekileceğim ha! Danalar güreşirken, bir taraf diğerine sataşır. Kendi danasının kazanmasını sağlar. Öteki dana her güreşte kendine uzatılan sopayı anımsar, korkup güreşemez olur. Sevim başkalarının yapacağını yapıyor bana. Beni teziktirmek istiyor. Ama ben dana değilim. Bilinçle yaparım yapacağımı. Sonuna kadar da giderim. Yemilecekmişim, yenileyim; bir kıyıda ölmekten iyidir. "
Sayfa 51 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
" Nerede başladı benim bu yalnızlığım? Hep ben mi haklıydım? Nerede bitecek bu boşluk... Bir yokuştan aşağı yuvarlanıyorum. Açıkça görülüyor bu. Cami avlusunda bile herkes birbirini gözetliyor, birbirini yargılıyor. Yoksa yargılayan yalnız ben miyim? Yalnız ben mi..."
Sayfa 19 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
"Biz halkız. Halk büyük yaratıcıdır, doktor. Halk olmak, yoktan var olmak ; yoktan var etmek demektir. Halk olmak, yaratmak demektir."
Sayfa 17 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
"Bu dünyada, yaşanası bu dünyada, her insan bir şeyler yapmalı. Doğru, güzel..."
Sayfa 16 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
bu şiir senin
yaz adını yalnızlığın defterine
Sayfa 110 - Dönemeç yayınlarıKitabı okudu
Şiirimsin benim
hangi sozcükte yatar
opüşlerinin anlamı
hangi sozlükte
yalnızlığına denk düşen
bir söz vardır
Sayfa 101 - Dönemeç yayınlarıKitabı okudu
soluğun bir uzar beni yakalar
bir sararır sonbahar olur
Sayfa 98 - Dönemeç yayınlarıKitabı okudu