Bir yer var. Her düştüğümde oraya gidiyorum, hazır ağlamışken oraya da ağlıyorum, her öfkelendiğimde oraya da kin kusuyorum, özlediğimde oraya da sarılıyorum. Ve yeniden kadere inanıyorum. İnandığım kadar isyan etmeye de meylediyorum. Bazen bilinmezlik insanı delirtebiliyor. Oysa teslim olunca ne de rahat değil mi ?