Gece ve şarapla iyi olmak anlaşılır da mesele gündüz ve kahveyle de sağ kala bilmek..
İnsanları önce dil'lerinden öldürürler. Öldüklerini bile söyleyemesinler diye ..
Tabiî ki yalnızlığın coğrafyası yok.
Ruhların konuştuğu dil nasıl da ortak. Kürt uzun havaları, Ermeni ağıtları, Arapların yalellisi, Türk çiftetellisi, Kafkas ezgileri hepimizi aynı oranda coşturuyor, acıtıyor. Birbirimizin farkına varıyoruz. Farklarımızın güzelliğinin de.
Bilirim bir şeyin daha bittiğini, ya da hiç var olmamış olanın yitip gittiğini.
Zaten hep çok düşünmekten oldu olanlar. Artık geçmişim yok. Geleceğim de günübirlik bugünlerden ibaret ne zamandır. Oysa ölümlü dünya işte. Yazık hepimize...
Ne olur zaman tanı kendine, bırak durulsun için.
Bizim için asıl olan miras, ne mazidedir, ne de Garp’tadır;
önümüzde çözülmemiş bir yumak gibi duran hayatımızdadır.
Ahmet Hamdi Tanpınar