İmam Şafiî rahimehullah şöyle der:
Ey insanlar!
Görüyorum ki, evleriniz Rum kayserinin evlerine,
Lükse hayranlığınız Kisra'nın tutumuna,
Servet peşinde koşmanız Karun'un anlayışına,
Saltanatınız Firavun'un saltanatına,
Nefisleriniz Ebu Cehil'in nefsine,
Gururunuz Ebrehe'nin gururuna,
Yasayışınız sefihlerin yaşayışına benziyor,
Allah için söyleyin!
Muhammedî olanlar nerede..!?
Dünyada olup bitenlere akıl erdirmek zordu. Birileri için umutsuzluk getiren şey, diğerlerine hayal kurduruyordu.
Sayfa 101Kitabı okudu
Cahil bir insanla tartışan ve tartışmayı kazanan kim yaşamış ki dünyada?
Sayfa 69Kitabı okudu
İyi bir damat, kazanılmış bir erkek evlat; kötü bir damat ise kaybedilmiş bir kız çocuğudur.
Hz. Ali
Sayfa 51Kitabı okudu
Anlarım dilsizlerin dilini, dinlerim susanların sesini...
Sayfa 42Kitabı okudu
O halde zenginlik ve ihtişam, mutluluk için yeterli sayılamaz. Nice kıt kanaat yaşayan insanlar tanıdım ki altına hükmedenlerden daha talihliydi. Nice insan da tanıdım ki masallardaki kadar zengindiler ama mutsuz öldüler.
Sayfa 41Kitabı okudu
İnsan, iyi bir addan başka ne için yaşar ki?
Sayfa 37Kitabı okudu
Mutluluk, herkesin istediği ama pek azının bulabildiği bir şeydi. Yalnızca bir türlü mutluluk vardı ama görüntüleri binlerce türlüydü.
Sayfa 36Kitabı okudu
Altın ve güç kaybedildiğinde yeniden elde edilebilir, askerler öldüğünde bile yeniden ordu kurulabilir ama cultura kaybedilirse ruhu kaybolur ve millet, bir daha aynı millet olmaz.
Sayfa 31Kitabı okudu
Bir bilgenin tavrı, hangi şart ve zeminde olursa olsun, inandığı hakikati söylemek olmalıydı. Kimsenin hatırı için cümlelerini eğip bükecek adamlardan olmadığını gösterme zamanıydı.
Sayfa 28Kitabı okudu