Korku Kültürü'nün ilişki şablonunda süregiden bir gizli güç çekişmesi vardır. Güçlü olan kişi "BEN!" der ve zayıf olan kişinin,"Evet efendim, siz!" demesini bekler. Güçlü olan her zaman haklıdır. Erkeğin kazak olması alkışlanır, karısına insanca adil ve saygılı davranan, "kılıbık erkek" damgasıyla yerilir. Kadın ve erkeğin onurlu iki insan olarak konumda olmaları Korku Kültürü şablonunun anlam verebileceği bir durum değildir.
Sayfa 144
Müstakbel eşiniz evlenme olgunluğuna sahip mi? Nasıl bir ailede büyüdü? Korku Kültürü içinde kurulan bir evliliğin içine doğup utandırılarak mı, yoksa Değerler Kültürü içinde yüreklendirilerek mi büyüdü? Başkalarına mı, yoksa kendine mi hesap vermeyi önemsiyor? Kendine hesap veren insan "evlendiği kişiyi yaşamak için" evlenir, "onu kullanmak için" değil. Onunla birlikte hayatı yaşamak bir ayrıcalıktır.
Sayfa 140
Bir kadının evliliğinde "Ben de insanım, benim de CAN'ımvar. Ben de evlilik yaşamımda kendim olarak var olmak istiyorum," demesi YÜZ baskın Korku Kültürü şablonunda çok büyük suçtur! Kayınpederin gelinini "feministlik"le suçlamasına hayret etmemek gerek. Ama dikkat edin, babanın konuşması iki yıl etkili oluyor. Kocanın kendi "vicdanı" ve "aklı" işlevsel değil. Onlar bir sonuç vermediğinden, babasının nasihatini ve baskısını sürekli devrede tutmak gerekiyor!
Sayfa 131
Türk Milli Eğitimi, farkında olmadan Korku Kültürü içinde oluşturulmuş ve Korku Kültürü'nü gelecek nesillere güçlenerek aktaracak şekilde çalışan bir sistemdir evlilik.
Ve acı olan şudur: Milli Eğitime yön verenler Korku içinde çalıştıklarının henüz farkında bile değiller.
Nasıl ki balık, suyun dışına çıkmadan suyun farkında olmaKorku Kültürü içine doğmuş insan da Korku Kültürü icind yaşadığının farkında değildir. İnsan farkında olmadığı bir alanda seçimleriyle değişim başlatma gücüne sahip olamaz. Bir kültür şablonundan çıkabilmek için önce içinde yaşanılan o kültür şablonunun farkında olmak gerekir.
Sayfa 130
Başarıyla okumuş oğullarını Amerikada bir yabancı kıza kaptırmaktan korkan anne-baba kendilerince "münasip" biri ile evlendirmek istiyorlar.Gençlerin birbirini tanımaları, konuşup sohbet ederek yakınlaşmaları ne kız ailesi ne de erkek ailesi tarafindan önemseniyor.Neden dersiniz? Çünkü kendi evlilikleri de muhtemelen görücü usulüyle oldu. Evlenmenin bireysel bir seçim, biyolojik-psikolojik-sosyoekonomik ve ruhsal bir uyum meselesi olduğu farkındalığına sahip değiller. Neden bu farkındalığa sahip değiller? Çünkü Korku Kültürü'nde oluşan yaşam şablonu içinde CAN yoktur:sosyal roller ve YÜZ vardır. Ve büvüklerin verdiği karar hem de oğlanın kaderini belirler.
Sayfa 128
Korku Kültürü'nün YÜZ baskın ilişkisinde, altı tanıklık boyutu yukarıdaki tabloda verilen şekilde gelişir; CAN'lar yalnızlığa mahkûmdur. Böyle bir evlilik içinde kadın ve erkek bedenen vardır, ama CAN'lar yalnızlık içinde, gergin, bıkkın, asık suratlı,özensiz, kaygılı, umutsuz ve öfkelidir.
Sayfa 118
Okumuş olmak mutlu bir evliliğin garantisi mi? Biriyle,yüksek eğitimli diye evlilik tercihini yapmak ne kadar doğru? Yukarıdaki mektupta bu soruların cevaplarını alıyorsunuz.
Evliliğinden bunalmış bir öğretmen kadının mektubu. Doktor
kocası büyük bir olasılıkla, çocukluğunu Korku Kültürü şablonu içinde yaşayan bir ailede geçirmiştir ve o nedenle empa-ti yoksunudur. Kendi annesi ve babası arasında gördüğü BEN
ilişkisini kendi evliliğinde aynen tekrar etmektedir. Gözününönünde yorulan, işkence çeken karısına bu kadar duyarsız
olabilmesi, okumuş olmamakla değil empati yokluğuyla açık
lanabilir.
Bu soruyu hayretle karşılayıp; "Ben seni kıskanmıyorum, sa
na güveniyorum," derdi.Başlarda çok üzerinde durmadım. Çevremde çok sevdi
ğim, kimi zaman bana kardeş kimi zaman da abi olan iki
tane erkek arkadaşım var. Onlar eski sevgilimin arkadaşları değildi ve, "Sevgilin bizi kıskanmıyor mu?" diye soruyor
lardı. Ben de hayır kıskanmıyor dediğimde sevgilimin be
ni sevmediğini söylerlerdi. "Seven insan kıskanır" klişesi varya... Onu deyip, "Normal değil bu. Bu çocuğun seni sevdiğine emin misin?" diye irdeliyorlardı. Onlar da beni korumaya çalışıyorlardı kendi algı çerçevelerinde, bu sebeple
onlara hiç kızmadım. Ne var ki sürekli duyunca içime kurt
düştü.Eski sevgilime bir gün sordum: "Tamam sen bana güveniyorsun. Çevremde arkadaş diye görüştüğüm biri ya benden
hoşlanırsa. O zaman da mı kıskanmazsın?"Verdiği cevap şu oldu: "Olabilir. Sen ona gerekli cevabı
verirsin. Senin nasıl davranacağını biliyorum, en azındantahmin ediyorum. Dolayısıyla kıskanmamı gerektirecek birdurum yok."Hiçbir şey diyemedim. Öylece baktım. Bildiğim, öğrendiğim kalıptan ayrı bir şeydi bu dediği. Bir yanım evet haklı
derken; diğer yanım yine de kıskansa iyi olur diyordu.
Hocam kitaplarınızda bahsediyorsunuz ya Korku Kültürüdiye. Ben ve arkadaşlarım Korku Kültürü'nün bizde oluş
turduğu kalıba göre düşünüyorduk. Sevgilimse o KorkuKültürü'nde değildi.
Tabi ben bunu çok sonra fark ettim. Konuşarak ayaldik.Birbirimizi kırmadan, kavgalar etmeden, birbirimizi anla
yarak ayrıldık. Sebep ise farklı yaşam danslarımız vardı veuyum sağlayamadık birbirimize.
Bir kadının evliliğinde "Ben de insanım, benim de CAN'ımvar. Ben de evlilik yaşamımda kendim olarak var olmak istiyo
rum," demesi YÜZ baskın Korku Kültürü şablonunda çok büyük suçtur!
Yirmi bir yaşında tanımadığı biriyle evlendirilen bir genç
kız okumak istiyor, ama bu istek koca için anlamsız. Onungözünde, kadına biçilmiş roller şöyle sıralanıyor: anne-eş-
öğrenci. YÜZ baskın bir ilişki içinde bir tanık olarak kocanın
verdiği mesajlar açık ve net:
Sen önce 'anne' sonra 'eş' olarak varsın.'Öğrenci' olmak isteyişin normal değil; senin düşüncendebir aksaklık, bir sorun var!Sen 'eş' ve 'anne' olmanın ötesinde 'kendin' olarak değerli değilsin.Seni denetlemem ve sana ne yapmam gerektiğini söylemem gerek; ben söylemeden senin doğru şeyi düşünüp yapacağına güvenmiyorum!Emek ve zaman vermeme değmezsin, sevilmeye layık değilsin.Sen benim 'karımsın' benim malımsın, benim dediğimiyapmak zorundasın!Kızıyor musunuz bu erkeğe?Kendi yetiştiği ailede evlilik şablonunu Korku Kültürü içine oturtmuş bir erkeği böyle davrandığı için suçlayabilir, onakızabilir misiniz? Ben suçlayamıyorum. Ama diyeceksiniz ki,
"Eğitim görmüş biri böyle yapar mı?"
Resim yavaş yavaş netleşmeye başlıyor. Başarıyla okumuş
oğullarını Amerika'da bir yabancı kıza kaptırmaktan korkananne-baba kendilerince 'münasip' biri ile evlendirmek istiyorlar. Gençlerin birbirini tanımaları, konuşup sohbet ede
rek yakınlaşmaları ne kız ailesi ne de erkek ailesi tarafındanönemseniyor. Neden dersiniz? Çünkü kendi evlilikleri demuhtemelen görücü usulüyle oldu. Evlenmenin bireysel bir
seçim, biyolojik-psikolojik-sosyoekonomik ve ruhsal bir uyummeselesi olduğu farkındalığına sahip değiller. Neden bu far-
kındalığa sahip değiller? Çünkü Korku Kültürü'nde oluşan ya
şam şablonu içinde CAN yoktur; sosyal roller ve YÜZ vardır.Ve büyüklerin verdiği karar hem kızın hem de oğlanın kaderini belirler.
Ben 31 yaşında iki çocuk annesi ve 10 yıllık evli bir kadı
nım. Tarifimden de anlaşılacağı üzere henüz kendini yaşa-yamamış hatta tanıyamamış, bunca yılını babasının kızı,
kocasının karısı, evlatlarının annesi olarak geçirmiş biriyim.
Evlatlarım için şükrediyorum. Asla onları yük olarak görme
dim. Aksine Allah'ın bana lütfü olarak bakıyorum onlara.Evet, kendi olarak var olma imkânını yaşayamamış, 'babasının kızı', 'kocasının karısı' ve 'evlatlarının annesi' sosyal kimlikleri içinde hayatına devam eden biri. Herhalde söylememe
gerek yok, YÜZ baskın Korku Kültürü ortamında büyüdüğünü tahmin edebilirsiniz.
Korku Kültürü ortamında büyüyen birisi büyük olasılıklaiçinde utanca boğulmuş, güvensiz, korkak, kaygılı ve hüzün
lü bir iç çocuk taşıyacaktır. Değerler Kültürü ortamında büyüyen birisinin iç çocuğu özgüvenli, umutlu, özgür, coşkuluolacak ve yaşamla dans etmeye hazır olacaktır.
Korku Kültürü gücünü korkudan alır. Ailede güveni sağlayan kişi en güçlüdür, denetler ve korkulması gerekir. Çatıkkaşlı, asık suratlıdır. "BEN bilirim," der ve herkesin "evet, sizbilirsiniz," demesini bekler. Korku Kültürü'nde yetişen bireyiçin yaşamın temel cümlesi şudur: "Güvende olmak istiyorsan, ya diğerlerinden güçlü ol ya da senden güçlü birinin ka
nadının altına sığın!"
Tanışma süreci içinde müstakbel eşinizin ailesini ve yakın çevresini de tanımak için gayret göstermelisiniz. Nasıl bir ailede yetişti? Korku Kültürü içinde mi büyüdü? Eğer böyle bir ortamda büyümüşse, büyük olasılıkla sık sık utandırılmış ve 'seni umursamıyorum', 'sende bir sorun var', 'sen değersizsin', 'sa na güvenilmez', 'sen sevilmeye layık değilsin' ve 'sen bir birey değilsin, bana bağlı bir kuklasın' mesajı verilmiştir.
Lütfen evlenmeyi düşündüğünüz kişinin ailesini tanıyın.
Onun çocukluğunu nasıl bir ortamda geçirdiğini anlamaya çalışın. Ve Korku Kültürü'nün hakim olduğu bir evde büyüyen ve annesinin oğlu/kızı olmaktan kurtulamayan biriyle evlenecekseniz, nasıl sorunların sizi beklediğini bilerek evlenin.