Kitap boyunca aklımdan geçen en temel düşünce şu oldu: Bu kitap evlenmek için müracaat eden her çifte ücretsiz olarak dağıtmalı ve zorunlu kılınmalı. Eminim işte o zaman daha başarılı evlilikler, dolayısıyla daha mutlu hayatlar, insanlar ve kesinlikle iyi yetişmiş çocuklarımız olurdu. Eskiden bu tür konuları kitaplardan öğrenemeyeceğimizi, yaşayarak, tecrübe ederek öğrenebilineceğini düşünürdüm. Ta ki Doğan Cüceloğlu ile tanışana kadar. Öğrenmek bir yana, öyle çok içime işledi ki yazılanlar; her bölümün, her satırın altını çizmek istedim. Her alıntıda ‘bak bu çok doğru, bunu hayatıma not etmeliyim’ diye kendimi şartlarken buldum. Çünkü bellide hayattaki en dönüm noktası olan şey evlilikken, onun paldır küldür olması veya sırf evlenilmek için evlenilmesi hoş karşılayacağım bir şey değil. Hiçbir zaman olmadı. Ben bu kitabı okuyana kadar; evliliğin aşk ve sevgi üzerine kurulunca başarılı olunacağını düşünürken, bu kitaptan sonra ve hayatımda yaşadığım birkaç olaydan sonra sadece aşk ve sevginin yetmeyeceğini, aksine bunların yanında gerçekten yol arkadaşın olması gerektiğini, yeri geldiğinde eş, yeri geldiğinde sevgili, yeri geldiğinde dost, yeri geldiğinde anne-baba hatta çocuk olmak gerektiğini ve tüm bunları bir kişide bulmak gerektiğini öğrendim. İyi ki de okudum. Belki uzak belki yakın zaman bilmiyorum ama diliyorum ki, eğer bu yola başvurursam karşımdaki kişiye de bu kitabı okutacağım ve sonunda birlikte karar vereceğiz. Gerek kalemi olsun, gerekse içinde gerçek yaşamdan alınan mektuplar olsun fazlasıyla sevdiğim ve HERKESİN okuması gereken bir kitap olduğunun altını çizmek istiyorum.
